Henryk Dusemer, mistrz Pruski, zebrawszy z swego i obcego ludu potężne wojsko, w porze zimowej najechał Litwę z siłą zbrojną do czterdziestu tysięcy wynoszącą, i począł kraj pustoszyć; z barbarzyńcami zaś tak srodze żołnierzom swoim obchodzić się kazał, że nawet kobietom i dzieciom nie przepuszczano. Olgerd, książę Litewski, mając z sobą nie tylko Litwinów, ale Smoleńskie, Połockie, Ruskie i inne posiłki, w dzień Oczyszczenia Ś. Maryi z mistrzem i jego wojskiem bitwę stoczył. Po krwawej z obu stron rzezi, Litwini i Rusini ulegli, mistrz i Krzyżacy otrzymali zwycięztwo. Dwadzieścia dwa tysiące Litwinów i Rusinów poledz miało w tej bitwie. Mistrz z Krzyżakami zagarnąwszy wielkie łupy i znaczną liczbę brańców, wrócili do swego kraju, a na pamiątkę odniesionego zwycięztwa założyli i uposażyli klasztor panien zakonnych w Królewcu (Kinsberg), który był przed bitwą mistrz Pruski ślubował fundować, jeżeli wyjdzie zwycięzcą. Za nadejściem zaś lata, nowe zebrawszy wojsko, powtórną mistrz Pruski Henryk Dusemer przedsięwziął wyprawę na Litwę, i zamek Wielunię obległ. A gdy ten dobrowolnie mu się poddał, splądrowawszy i spaliwszy okoliczne wsie i włości, sam nakoniec zamek Wielunię zagrzebawszy w popiele, z zdobyczą i brańcami do Prus powrócił. Ale gdy wkrótce tenże mistrz Krzyżacki Henryk Dusemer posłyszał, że Olgerd kniaź Litewski z potężną siłą zamierzał najechać ziemię Zambicką, zebrawszy wojsko z własnego i najemnego żołnierza, wyszedł zbrojno w pole i i pilnował granic, aby łotrostwa barbarzyńców powstrzymać. Znużony jednak długiém oczekiwaniem cofnął swoje obozy, a w tém wojsko Litewskie wpadło niespodzianie do ziemi Zambickiej, i kilka tysięcy obojej płci chrześcian uprowadziło w niewolę.
Klemens VI papież zważając, że Ludwik król Rzymski i książę Bawarski klątwę kościelną na siebie i swych poprzedników włożoną lekceważył, postanowił użyć na niego surowszej kary, i tym celem zalecił elektorom cesarstwa, aby Karola margrabię Morawskiego, syna Jana
