Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/230

Ta strona została przepisana.

obwodu i dyecezyi Gnieźnieńskiej, szlachcica herbu Róża, dziekana Krakowskiego, który pomienionemu Piotrowi Szyrzykowi obranemu biskupem towarzyszył w podróży do Awinionu, naznaczył na biskupstwo Krakowskie i w Awinionie wyświęcić kazał. Po uzyskanej nad wszelkie spodziewanie nominacyi i wyświęceniu ruszył Bodzanta do Polski, gdzie mając za sobą przychylność króla Kazimierza, od duchowieństwa i ludu z wielką czcią przyjęty, objął spokojnie rządy biskupstwa Krakowskiego.

Ludwik król Rzymski umiera. W jego miejsce, bez względu na poprzednią elekcyą, obrany Gunter, po którego zejściu Karol spokojne dzierży panowanie.

Ludwik król Rzymski zabawiając się łowami i goniąc za zwierzyną, przypadkiem utknął z koniem, albo jak inni utrzymują, otruty przez jakowąś księżnę, padł na ziemię i w kilka dni umarł. Pochowano go w kościele ....
Niektórzy z elektorów, nie zważając na dokonany przez siebie wybór i koronacyą Karola króla Czeskiego, obrali Guntera hrabię v. Schwarzburg królem Rzymskim. Zapalała się więc na nowo wojna między Gunterem a Karolem dotąd prowadzona, którą zdawało się że śmierć Ludwika zakończy; obadwaj bowiem, Gunter i Karol, z znacznemi siłami sposobili się do wojny. Ale gdy niespodzianie Gunter zszedł ze świata, Karol ogarnął spokojnie rządy, ułagodziwszy darami elektorów, którzy mu byli przeciwni.
Dnia dziewiątego Lutego, Elżbieta, córka Bernarda książęcia Świdnickiego, siostrzenica króla Polskiego Kazimierza, a żona Henryka I książęcia Opolskiego, umarła, i w Opolu w klasztorze braci mniejszych pochowaną została.

Rok Pański 1349.
Kazimierz król Polski, po zwojowaniu i podbiciu ziemi Łuckiej, Włodzimierskiej, Brzeskiej i Chełmskiej, wydawszy się na nierząd i swawolę, porzuca własną żonę, a utrzymuje kilka nałożnic: o co upomniany od papieża, staje się zawistnym wrogiem duchowieństwa; nareszcie w imieniu biskupa Krakowskiego wyklęty przez Marcina Baryczkę wikaryusza, rozkazuje go utopić w stawie.

Kazimierz król Polski, zebrawszy i sporządziwszy liczne wojsko, tak konne jako i piesze, ruszył zbrojno w celu shołdowania reszty krajów