siedmiu od ich odkrycia wyczerpały), że nie miał pieniędzy nawet na liche utrzymanie i często głód cierpieć musiał.
Kazimierz król Polski, dowiedziawszy się, że druga jego żona królowa Adelaida umarła, postanowił trzecią pojąć w małżeństwo. Wysławszy zatém do Henryka książęcia Głogowskiego dziewosłębów, córkę jego Jadwigę, dziewicę urodną i pięknemi przymiotami ozdobioną zaślubił, i gody weselne podług zwyczaju w Krakowie odprawił.
Dnia dwudziestego szóstego miesiąca Kwietnia, Kunegunda, córka króla Kazimierza, a żona Romana książęcia Saskiego, skończyła życie.
Klemens biskup Płocki, strawiony długą i ciężką chorobą, przesiedziawszy na stolicy lat dwadzieścia cztery umarł i w kościele Płockim pochowany został. A lubo kapituła Płocka, na odprawionej dnia siódmego Kwietnia elekcyi, prawnie i zgodnemi głosy obrała Imisława Wrońskiego kanonika Płockiego, gdy jednakże papież Innocenty VI, za zgodą Ziemowita książęcia Mazowieckiego, wyborowi temu stanął na przeszkodzie, potwierdzenie jego odwlokło się do czasu. Uznał go nareszcie i wyświęcił Jarosław arcybiskup Gnieźnieński, ale książę Ziemowit nie dozwolił mu wejść w posiadanie biskupstwa. Stolica bowiem Apostolska, nie zważając na wybór kapituły, naznaczyła na biskupstwo Płockie Bernarda mnicha zakonu kaznodziejskiego: który nie dopuszczony zarówno przez Ziemowita książęcia Mazowieckiego jako i kapitułę, biskupstwa objąć nie mógł; i trwały o to spory przez lat siedm. Nakoniec po latach siedmiu Kazimierz król Polski wstawieniem się swojém przeciął te zatargi, i rzeczony Imisław, wyświęcony już na biskupa, wszedł w posiadanie swego biskupstwa. Co wszystko opiewa bulla papieska, której osnowę tu zamieszczamy:
