przeciwnie Wacław swoją gnusnością, pychą i innemi skażonych obyczajów przywarami, wszystkich od siebie odrażał. Zaczém wszystkie zamki i miasta, które już były Wacławowi królowi przyrzekły posłuszeństwo, przechodziły pod władzą króla Karola, i układały się tajemne zmowy na zgubę lub wypędzenie Wacława, żeby w ten sposób skrócić domową wojnę. Baronowie atoli Węgierscy, nie ufając żadnej stronie, zdawali się raczej podsycać niżeli tłumić te spory, dogodno im bowiem było wytrzymać zamki i z dochodów królewskich korzystać. O czém gdy się Wacław król Czeski i Polski z listów i wieści krążących dowiedział, uniesiony i zapalony gniewem, zebrawszy z królestw i państw swoich liczne wojsko, wkroczył do Węgier, i kazał je żołnierzom swoim łupić i pustoszyć. Najechawszy także miasto Gran (Strigonium), wziął je przemocą i wojsku wydał na łupiestwo. Ztąd zwrócił się ku Budzie, i syna będącego raczej w niebezpieczeństwie życia niżeli w nadziei pozyskania tronu, wyrwał z przygody, a nawiedziwszy Węgry wielu dotkliwemi klęskami, wrócił do Czech, i koronę Węgierską z sobą uwiózł. Nie wiele sobie ważył, że królestwo Węgierskie ominęło jego syna, był-to bowiem jedynak, i po zejściu ojca on miał z pewnością odziedziczyć poczesne i obszerne państwo Czeskie. Za rzecz zbyteczną uważał sięganie orężem po cudze królestwa, gdy mu wystarczały własne i dziedziczne, których posiadanie z żadném nie łączyło się niebezpieczeństwem. Tymczasem książę Władysław Łokietek, widząc przeciwnika swego króla Wacława zatrudnionego wojną Węgierską, wsparty pomocą Amadeja, u którego w gościnie przebywał, puścił się do Polski, i zamek Pełczyska należący do kościoła Krakowskiego, a położony nad miastem Wiślicą, opanował, wypędziwszy z Wiślicy załogę Czeską przy pomocy sprzyjających mu mieszkańców. Miasto Wiślicę, położeniem swojém warowne, tudzież zamek i miasto Lelów, zdobył przemocą, i całą krainę do koła zmusił do uległości i hołdowania swojej władzy.
Gdy Wacław krół Czeski wraz z synem swoim ustąpił stolicy i praw do królestwa Węgierskiego, synowie Henryka i inni Węgierscy panowie, życzący sobie innego stanu rzeczy, sprowadzili Ottona książęcia Bawarskiego, aby osobiście popierał działania stronnictwa swego przeciw Karolowi synowi Roberta. Ten zatém, po odzyskaniu prośbą czy okupem
