„Wszystkim którzy to pismo czytać będą, My brat Konrad Sak (Saccus) Mistrz braci domu Teutońskiego w Prusach, wiadomo czynimy: Iż gdy za zezwoleniem Braci naszych, Oświeconemu książęciu i Panu Leszkowi, książęciu Kujawskiemu i panu Inowrocławskiemu, na jego prośbę, naprzód sto ośmdziesiąt grzywien denarów Toruńskich, a potém sto dwadzieścia grzywien takichże denarów z dobrej wypożyczyliśmy chęci, on Nam za te pieniądze ziemię Michałowską ze wszystkiemi jej przyległościami dał sposobem zastawu, a to z takiém zastrzeżeniem: że jeśli rzeczona ziemia w przeciągu lat dwóch od święta Narodzenia Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez niego samego albo braci jego Przemysława i Kazimierza, dostojnych książąt i panów Kujawskich, od Nas i Braci naszych wypłatą rzeczonych pieniędzy, których nikt inny uiszczać nie ma prawa, wykupioną nie będzie, tedy jako Nam i Zakonowi naszemu przyrzekli, przejść ma w wieczyste posiadanie Nasze i naszego Zakonu. Jeżeli zaś w przeciągu dwóch lat, w jakimkolwiek czasie, rzeczony książę Leszek, albo bracia jego wspomnieni książęta, pieniądze w mowie będące wypłacą, na ów czas ziemię rzeczoną, jako do nich nalężącą, zwrócić im rzetelnie i oddać będziemy obowiązani. Przyrzekliśmy oraz i przyrzekamy pomienionemu książęciu Leszkowi, że w ciągu wytrzymywania sposobem zastawu rzeczonej ziemi, nie będziem przeciw jego woli żadnego zaciągać na nię zobowiązania, ani czynić nakładów, do których spłacenia mielibyśmy potém jego zobowięzywać. Co wszystko aby było tém wierniej pamiętane i zachowane, pieczęć Naszą przy niniejszém piśmie zawiesiliśmy. Świadkami są: brat Gunter v. Schwarzburg prowincyał ziemi Chełmińskiej, brat Henryk z Dubina komtur Toruński, brat Otto komtur Szoneński, brat Henryk v. Wederth komtur Nieszawski, brat Gozwin wicekomtur, brat Piotr komtur Radzyński, i wielu innych braci naszego Zakonu. Dan w Toruniu. Roku Pańskiego tysiącznego trzechsetnego czwartego, w dzień Ś. Kalixta papieża i Męczennika.“
Werner hrabia v. Homburg (Hohenberg), Adolf z bratem swoim (Adolfem) v. Winthimel, Teodoryk Elner, i wielu innych rycerzy Reńskich, przybyli do Prus niosąc pomoc Krzyżakom przeciwko Litwie. Zaczém mistrz Pruski Konrad Sack z dwoma oddziałami wojska wkroczywszy w porze zimowej do Litwy, zniszczył mieczem i ogniem oko-
