Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/290

Rok Pański 1364.

Ludwik Hajnowski i Wacław książę Lignicki, bracia rodzeni, toczą między sobą spory, które Karol cesarz godzi swém pośrednictwem; nareszcie Wacław doczekawszy się potomstwa umiera.

 Wacław książę Lignicki, po długiej niepłodności żony swojej, córki książęcia Cieszyńskiego, której sromotę przez lat blisko dwadzieścia z boleścią znosił, doczekał się nareszcie licznego potomstwa. Narodziło mu się bowiem czterech synów, Rupert, Wacław, Bolesław, Henryk, i jedna córka Jadwiga. Nadspodziewanie przeto widząc dom swój pomnożony tak liczném potomstwem, począł Wacław książę Lignicki troskliwie zabiegać, aby układy poprzednio zawarte z bratem swoim książęciem Ludwikiem o spadek dziedziczny i podział swego państwa unieważnić, a synom swoim zapewnić posiadanie Lignickiego księstwa. Niektórych zatém z rycerzy i szlachty Lignickiej, przeciwiących się zerwaniu poczynionych układów, powyganiał z ich dziedzictw i majątków, i obywateli Lignickich zmusił do zapewnienia, że po jego śmierci nie kogo innego jak tylko jego synów uznają za dziedziców. Wtedy Ludwik książę Hajnowski, widząc się zawiedzionym w nadziejach i zdradzonym, poznał z ciężkiém strapieniem swojém, że dla czczych i łudzących widoków dał się wyzuć z dzielnicy Lignickiej słusznie mu należącej, a został przy udziale takiej części, która nie miała w sobie żadnego obronnego miejsca, żadnej warowni mogącej mu bezpieczne dać schronienie. Ale nie obruszając się przeciw temu, i tłumiąc w sercu uczucie swojej krzywdy, miasteczko Lobin, warowne położeniem i sztuką, w księstwie Lignickiém leżące, które był brat jego Wacław puścił w zastaw, ująwszy tegoż brata pochlebnemi słowy i uzyskawszy jego zezwolenie, wykupił na swoję własność, w spodziewaniu, że tym sposobem łatwiej mu będzie inne braci swoich przedaże i zamiany, z krzywdą swoją poczynione, uchylić i zniweczyć. Jakoż różne tego rodzaju układy, w które książę Wacław był powchodził, do razu zniósł i unieważnił; a żyda pewnego, któremu Goldberg (Aureus mons) w zastaw był puszczony, w Lignicy schwytał, i kazawszy zaprowadzić go do Lobinu, zmusił do oddania wszystkiego co w swoich ręku dzierżył. Rozgniewany o to na brata Ludwika Wacław książę Lignicki, począł go srodze prześladować, i wszystkie w ziemi Lignickiej włości do niego należące popalił. Po śmierci nakoniec Katarzyny księżny, wdowy pozostałej po ich ojcu Bolesławie, gdy się między sobą podzielili księstwem Brzegskiém, Wacław książę Lignicki, chcąc bratu swemu Ludwikowi ciągle szkodzić, część swoje