zrządziwszy Litwinom wielkie szkody, z znaczną liczbą zabranych jeńców do Prus powrócił. Pod tenże czas Surwiłł i Butowt (Butaw), bracia książąt Olgerda i Kiejstuta, przybywszy do Prus w towarzystwie niektórych bojarów i szlachty, nawrócili się do wiary chrześciańskiej i przyjęli chrzest w Królewcu (Kinsberg). Mistrz zaś Pruski Winrych przedsięwziąwszy drugą wyprawę na Litwę, pobrał niektóre jej warownie i popalił, i z plonem znacznym brańców i zdobyczy cofał się do Prus z powrotem, kiedy Litwini skrytemi drogami około Nordenburga wpadli nawzajem do Prus, i nie mającym się na ostrożności Prusakom wielkie zrządzili klęski, a wymordowawszy wiele ludzi, z łupami i jeńcami umknęli do Litwy. Kiejstut także książę Litewski wybrał się powtórnie przeciw Litwie, i zdobył zamek Johannisburg (castrum S. Joannis), a złupiwszy go i ogniem zniszczywszy, wymordował znaczną liczbę chrześcian, część zaś w niewolą zabrał i pognał na Litwę.
Dnia czwartego miesiąca Lipca Imisław Wroński biskup Płocki opuścił stolicę swoję i życie doczesne; zwłoki jego pochowano w kościele Płockim. Po nim nastąpił Mikołaj z Golczewa, szlachcic herbu Prawdzic, obrany kanonicznie dnia drugiego Sierpnia, a w dniu trzynastym Grudnia w kuryi Rzymskiej na biskupa wyświęcony.
Elżbieta królowa Węgierska, żona Ludwika, wydała na świat córkę, którą na chrzcie nazwano Maryą.
Kazimierz król Polski, odżywiwszy w umyśle pamięć krzywdy ciężkiej i sromoty, jaką mu dawniejszym czasem wyrządzili książęta Litewscy oderwaniem i przywłaszczeniem sobie ziemi Brzeskiej, Łuckiej, Chełmskiej i Bełzkiej, którą krzywdę im dłużej znosił, tém mu się stawała dotkliwszą; zapowiedział w całém królestwie swojém pospolite ruszenie, i nakazał przygotowanie do wojny. A zebrawszy wojska tak konne jako i piesze, z potężnemi siłami nazajutrz po Ś. Janie Chrzcicielu wkroczył do ziem pomienionych, w celu ich odzyskania i pomszczenia się na Litwi-
