Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/394

Kiedy książę Kiejstut oblega Nowogrodek, Wojdyłę zaś wieśniaka, zięcia Jagiełły, wiesza na szubienicy, Jagiełło tymczasem zajmuje mu Wilno i Troki: o czém dowiedziawszy się Kiejstut od syna Witołdowego, porzuca oblężenie, a spieszy na Żmudź dla zebrania wojska; żonę zaś swoję zostawia w Brześciu i zleca ją Januszowi książęciu Mazowieckiemu. Alić ten korzystając z sposobności, zajmuje Drohiczyn, Mielnik, i inne zamki.

 Wkrótce Kiejstut wielki książę Litewski zapowiedział wyprawę: a ściągnąwszy tak Ruskie jak i Litewskie wojska, ruszył pod Siewierski Nowogrodek przeciw książęciu Korybutowi nie chcącemu uznawać jego władzy; Wojdyłę świekra Jagiełły, którego miał za swego głównego nieprzyjaciela, powiesić kazał; syna zaś swego Witołda zostawił w Litwie dla strzeżenia podległych sobie zamków. Książę Jagiełło, acz był obiecał przybyć stryjowi Kiejstutowi na pomoc z swoim ludem i braćmi, nie dotrzymał przecież przyrzeczenia, ale knując tajemne spiski, przemówił na swoję stronę prośbami i obietnicami Hanula i przedniejszych obywateli Wileńskich. Wsparty zbrojną ich pomocą, kiedy Witołd przebywał w Trokach, obległ naprzód zamek Wileński, a za nadejściem Jagiełły z swojém wojskiem i braćmi, zamek ten do poddania się przymusił. Po opanowaniu Wilna ruszył Jagiełło pod Troki, a wnet przybył mu na pomoc marszałek z silnym zastępem Prusaków. Zagrożony więc Witołd w Trokach od Litwinów razem i Krzyżaków, dawszy znać o tém książęciu Kiejstutowi oblegającemu Nowogrodek, co się działo na Litwie, wyniósł się z Trok wraz z matką, i umknął do zamku Grodna. Troczanie ledwo dni kilka wytrzymawszy oblężenie, poddali zamek Jagielle. Książę Kiejstut porzucił natychmiast oblężenie Nowogrodka, a pospieszył do Litwy; ale gdy się dowiedział, że Jagiełło wzmocniony znacznie posiłkami Prusaków odebrał mu już władztwo w wielkiém księstwie Litewskiém, i dwa główne zamki Wilno i Troki, przybywszy do Grodna, postanowił zwrócić się na Żmudź, aby tam pozbierać nowe wojska dla stawienia odporu Jagielle. Zostawił zatém w Grodnie Witołda, żonę zaś swoję w Brześciu, pokładając ufność w zięciu swoim Januszu książęciu Mazowieckim, że gdyby ją oblężono, Janusz potrafi ją obronić; albo gdyby zmuszoną była opuścić Brześć, weźmie ją wtedy do siebie. Ale Janusz książę Mazowiecki, człek obrotny, nie zaniedbując sposobnej pory, wezwał swoje rycerstwo do broni, i opanował dwa zamki Drohiczyn i Mielnik, które wydali mu dobrowolnie Rusini; a osadziwszy je silnemi załogami, i splądrowawszy powiaty Surazki, Bielski,