Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/401

Ta strona została przepisana.

Wielkopolanom, jeśliby rozkazów jego słuchać nie chcieli, oburzyły się powszechnie przeciw niemu umysły. Złożyła zatém Wielkopolska zjazd w Miłosławiu, zkąd do prałatów i panów ziemi Krakowskiej wyprawiła poselstwo z przełożeniem, iżby w dniu Ś. Katarzyny złożono zjazd powszechny w Radomsku dla ubezpieczenia stanu królestwa Polskiego. Co gdy posłowie wyjednali, zebrała się w dniu oznaczonym znaczna liczba prałatów i panów. Ale chociaż między nimi liczne było stronnictwo tych, którzy utrzymywali, że Ziemowit książę Mazowiecki sposobniejszym byłby do rządów królestwa Polskiego niż Zygmunt margrabia, gdyby z nim złączono związkiem małżeńskim drugą córkę zmarłego króla Ludwika Jadwigę; po wielu atoli rokowaniach i sporach, uchwalono: „aby rzeczpospolitą królestwa Polskiego wszyscy zarówno swoją radą i przychylnością wspierali, a według układów i wykonanej przysięgi złożyli hołd posłuszeństwa jednej z córek króla Ludwika; przydany zaś tej królewnie za małżonka pan roztropny, któryby w królestwie Polskiém ciągle przemieszkiwał, zostanie ich królem.“ Gdy zaś takowe postanowienie skrytą dążnością zmierzało do usunięcia od rządów królestwa margrabi Zygmunta, przeto Bodzanta arcybiskup Gnieźnieński i Domarat kasztelan Poznański a starosta Wielkopolski upornie się mu sprzeciwiali, przekładając: „że już margrabi Zygmuntowi wierność zaprzysięgli, i przyrzekli mu poddać zamki, które Domarat dzierżył w swych ręku.“ Ale daremny był ich opór; uchwałę rzeczoną sporządzono na piśmie i zawieszeniem pieczęci potwierdzono; jednocześnie zaś szlachta ziemi Krakowskiej i Sandomierskiej wysłała swoich posłów na sejm mający się odprawić w Wiślicy w dzień Ś. Mikołaja, dla nadania pomienionej uchwale większej mocy i pewności.
Dnia dwudziestego pierwszego Września Bolesław III książę Opolski umarł w mieście Strzelcach, i w Opolu w klasztorze braci mniejszych Ś. Franciszka pochowany został. Wyprzedził go zaś zgonem swoim Henryk książę Falkenberski, pochowany w kościele wyższego Głogowa, a zmarły w dniu czternastym tegoż miesiąca Września.

Królowa Elżbieta, wdowa po Ludwiku, wysyła na sejm Wiślicki posłów z prośbą, aby Polacy nie kwapili się z poruczeniem komukolwiek rządów królestwa, póki dla drugiej córki swojej nie obmyśli zamęścia. Chętnie Polacy przychylają się do tej prośby; Zygmunt zaś margrabia, nie wpuszczony do Krakowa, wraca do Węgier.

Gdy nadszedł dzień Ś. Mikołaja, otwarto sejm walny (magnus conventus) panów i szlachty, na który przybył osobiście margrabia Zyg-