Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/435

Rok Pański 1385.

Jagiełło wielki książę Litewski dowiedziawszy się o przybyciu Jadwigi do królestwa Polskiego, wysyła posłów z prośbą o jej rękę, przyczém obiecuje nawrócenie się do wiary chrześciańskiej i inne mnogie dla Polaków korzyści. Po wysłuchaniu jego dziewosłębów, Polacy wyprawiają posłów do królowej Węgierskiej Elżbiety, matki Jadwigi: ona zaś całą sprawę porucza do załatwienia panom Węgierskim.

 Jagiełło, wielki książę Litewski, dowiedziawszy się, że królowa Jadwiga, córka króla Ludwika, sprowadzona z Węgier do Polski, i ozdobiona królewską koroną, objęła w królestwie Polskiém rząd i władzę, i posłyszawszy tak z rozgłośnych między ludźmi wieści, jak i licznych doniesień za któremi wysyłał, że pomieniona królewna była dziewicą tak przedziwnej piękności, iż podobnej w ów czas świat cały nie miał, wyprawił do Krakowa dwóch książąt braci swoich, Skirgiełłę i Borysa, tudzież Hanula starostę Wileńskiego, w poselstwie do królowej Jadwigi, oraz prałatów i panów Polskich, z prośbą o jej rękę. Którzy stanąwszy w liczném zebraniu, zaszczyconém obecnością królowej Jadwigi i jej radców, złożyli jej naprzód od książęcia Jagiełły wspaniałe i wielkiej ceny upominki, poczém w imieniu jego książę Skirgiełło temi słowy przemówił: „Od dawnego już czasu wielcy a przeważni książęta i królowie nalegali na Jagiełłę, najpotężniejszego książęcia naszego i władcę Litwy, ażeby wyrzekłszy się swojej i od ojców przekazanej sobie wiary, przyjął wiarę chrześciańską, nigdy jednak do tego nie zdołały go skłonić ani ich namowy, ani wojny wydawane mu tylekroć przez Krzyżaków Pruskich, gdy snadź Bóg Najwyższy tobie samej, chwalebna i najdostojniejsza królowo, i królestwu Polskiemu zachował ten zaszczyt, który trwać ma w wieki potomne. Jeżeli Wielmożność twoja rzeczonego pana naszego, Jagiełłę, wielkiego książęcia Litewskiego, poślubić raczy za małżonka, nie tylko te korzyści, które w przyjęciu przezeń wiary chrześciańskiej inni królowie i książęta zdobyć usiłowali, ale i innych wiele i nader ważnych książę ten obiecuje. Jakoż przyrzeka przedewszystkiém wiarę katolicką Rzymską, tę, którą ty i twoje królestwo Polskie wyznawa, ze wszystkimi bracią swemi książęty Litewskiemi, panami, starszyzną i całym narodem Litwy i Żmudzi, przyjąć. Przyrzeka nadto wszystkich jeńców chrześciańskich, a zwłaszcza z królestwa Polskiego uprowadzonych, i prawem wojenném w niewoli trzymanych, uwolnić. Przyrzeka wszystkie swoje kraje dziedziczne Litwy i Żmudzi, i niektóre ziemie Ruskie orężem podbite, do królestwa Polskiego