Witolda, Borysa i Swidrygajłę kosztowne bardzo upominki w złocie, srebrze, klejnotach i szatach. Już bowiem wtedy książę Witołd pogodziwszy się z bratem z Prus był powrócił. Powiadają, że w tymże czasie Wilhelm książę Austryi przybyć miał potajemie, przebrany za kupca, nie bez porozumienia się z Jadwigą królową Polską, do Krakowa, i przez wszystek czas pobytu króla Władysława w Krakowie ukrywać się już-to w zamku Łobzowskim na Czarnej wsi, już w domu Morsztynowskim (Mornsten), o czém kilka tylko osób wiedziało. Ale gdy i w domu Morsztynów usilnie go śledzono i poszukiwano, mówią że się schował w kominie, wlazłszy na przyrządzone w czeluściach płatwy, i tym sposobem uszedł szukających go śledzców królewskich. Widząc wreszcie rzeczony Wilhelm, że ani królestwa Polskiego ani Jadwigi królowej niepodobna mu było odzyskać, pojął w małżeństwo Joannę, córkę niegdyś Karola Durazzo, a siostrę Władysława, królów Sycylijskich, z którą żył bardzo krótko, a która po jego śmierci wróciwszy do Sycylii, i długie lata przeżywszy w stanie wdowim, poszła powtórnie za Jakóba margrabię w królestwie Neapolitańskiém.
Jadwiga królowa Polska, na usilne potém prośby, rady zbawienne i namowy prałatów i panów Polskich, przekładających jej, że zawarte w wieku jej małoletności z Wilhelmem książęciem Austryi śluby bynajmniej ją nie krępowały, dała się nakoniec zmiękczyć, i zarzuciwszy dawne związki jako nieważne, zezwoliła na połączenie się z książęciem Litewskim Jagiełłą, nie już dla dogodzenia chuciom cielesnym, ale dla rozszerzenia i utwierdzenia wiary chrześciańskiej. Gdy więc uzyskano od niej to zezwolenie, we Czwartek dnia czternastego Lutego, w uroczystość Ś. Walentego, naprzód Jagiełło wielki książę Litewski, a potém bracia jego książęta Litewscy, wyuczeni już należycie zasad i prawideł wiary katolickiej, porzuciwszy błędy pogańskie, uczynili wyznanie prawej wiary, i w kościele Krakowskim przyjęli chrzest z rąk Bodzanty arcybiskupa Gnieźnieńskiego i towarzyszącego obrzędowi Jana biskupa Krakowskiego, z wielką wszystkich radością. Miasto dawnych imion pogańskich dano im wtedy nowe: Jagiełłę wielkiego książęcia nazwano na wzór dawnych królów Władysławem, Wigunta Alexandrem, Korygiełłę Kazimierzem,
