była pierwsza przyczyna odpadnienia od Polski Pomorza wydanego w cudze ręce, zkąd trudno je było przez długi czas wydobyć. Krzyżaków zaś gdy w ten sposób jako się rzekło do zamku Gdańskiego wpuszczono, i obie jego połowy żywnością opatrzono, Polacy z Krzyżakami połączonemi siły często płaszali Sasów i od murów zamku Gdańskiego odpędzali; wielokrotne jednych i drugich wycieczki wytępiały ich w znacznej liczbie; i tak dalece ośmielili się już Polacy i Krzyżacy, że często na ich obóz napadali, zaczém chroniąc się przed nimi Sasi cofnęli się do miasta. Ale gdy i tu nie mogli wysiedzieć bezpiecznie, margrabiowie Brandeburscy wszelką straciwszy nadzieję zdobycia Gdańskiego zamku, samém położeniem i zbiegiem otaczających go wód i jezior warownego, i podwójną opatrzonego załogą, zwłaszcza że oblężeńcy nie obawiali się już głodu, w którym cała nadzieja zdobycia zamku spoczywała, i po zeszłej na niczém porze letniej już i zima niezwykle mroźna dokuczała wojsku, zaniechali oblężenia, a zostawiwszy w mieście Gdańsku i niektórych innych miejscach zbrojne załogi, wrócili na Pomorze. Po ich ustąpieniu niebawem Polacy z Krzyżakami miasto Gdańsk zdobyli i opanowali, a zostawionych w niém rycerzy w większej liczbie wymordowali. Ciała ich Rudger opat Oliwski do klasztoru swego sprowadził i na cmentarzu Ś. Jakóba naprzeciw klasztoru pochował. Mieszczanie, którzy byli sprawcami przeniewierstwa, dali wszyscy pod miecz głowy. Nareszcie książę Władysław karząc z kolei Piotra Szwenca i jego braci, odebrał im dwa zamki, to jest Trzciel i Zbąszyn, tudzież dwa miasteczka, Babimost i Zbąszyn, które jeszcze w Polsce dzierżyli, i przydzielił je do swych posiadłości książęcych.
Mistrz Pruski Teodoryk v. Altenburg, przy pomocy Henryka książęcia Bawarskiego i swego ludu, przedsięwziął wyprawę przeciw barbarzyńskim Litwinom, i w bliskości zamku Litewskiego Wielony wybudował dwa nowe zamki, z których jeden nazwał Friedberg (Friedbork), to jest górą pokoju, drugi Beyer to jest Bawarskim; a osadziwszy je licznemi i silnemi tak Krzyżaków jako i swoich żołnierzy załogami, i opatrzywszy żywnością, tudzież orężem i kuszami wielkiemi po większej części przez Henryka książęcia Bawarskiego zostawionemi, sam z wojskiem odstąpił, w spodziewaniu, że i zamek Litewski Wielonę do poddania się i Litwinów tej okolicy do uległości i posłuszeństwa przymusić zdoła. Ale skoro tylko mistrz Teodoryk do Prus ustąpił, Gedymin wielki kniaź
