Król Francuzki ubolewając nad rozerwaniem kościoła Bożego, a pamiętając, że obadwaj ubiegający się o papiestwo współzawodnicy, to jest Bonifacy IX i Benedykt XII, pod tym warunkiem wyniesieni zostali na stolicę, że na każde wezwanie dla pożądanej jedności kościoła z stolicy tej ustąpią, za pośrednictwem elektorów cesarstwa i książąt Niemieckich zawezwał Bonifacego IX, aby złożył papiestwo. A gdy ten chętnym i powolnym w tej mierze się okazał, zażądał podobnież od Benedykta XII, aby ustąpił z stolicy. Lecz gdy Benedykt żądaniu temu odmówił, przekładając, jak wielkie dla chrześciaństwa wynikłyby szkody z jego ustąpienia, złożono sejm powszechny w Frankfurcie nad Menem, w celu obmyślenia środków zjednoczenia kościoła Bożego. Ale że trudno było osięgnąć żądaną jedność, dla zaciętego uporu i dumy obu ubiegających się o papiestwo, panowie Francuzcy uwięzili Benedykta XII, i wypowiedziawszy mu posłuszeństwo, przez trzy lata trzymali go pod strażą w Awinionie. Po latach trzech Benedykt, przebrany w obce szaty, wymknąwszy się z pałacu Awiniońskiego, i podpłynąwszy łodzią do ujścia Renu, siadł na statek przysłany mu z Aragonii do przeprawy, i zawinął do Aragonu. A lubo później przy pomocy książęcia Orleańskiego Francuzi uznali jego władzę, po zabiciu jednak rzeczonego książęcia Orleanu, gdy do pozornego zjednoczenia kościoła dążył jedynie fałszem i podstępami, znowu mu odmówili posłuszeństwa.
Władysław król Polski, postanowiwszy przywieśdź do skutku układany w cichości przez rok cały przeszło zamiar wydania wojny Władysła-
