Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/506

Ta strona została przepisana.

Krzyżacy dokonali kupna miasta Rygi i jego obwodu taką samą chytrością i podstępem, z jaką nabyli ziemię Pomorską od Ottona i Jana margrabiów Brandeburskich, którzy nigdy do niej nie mieli prawa ani żadnego tytułu własności, samą powodowani chęcią oderwania jej od królestwa Polskiego.

Mikołaj Kurowski biskup Poznański przeniesiony na stolicę Włocławską; Poznańskie zaś biskupstwo otrzymuje Wojciech Jastrzębiec z Lubnicy.

Śmierć Henryka biskupa Włocławskiego, książęcia Lignickiego, ożywiła w Janie Kropidle biskupie Kamieńskim i Opolskim nadzieję odzyskania stolicy Włocławskiej, za wstawieniem się braci jego książąt Opolskich i łaską Bonifacego IX papieża. Ale Władysław król Polski, ciągłą ku niemu pałający niechęcią, żadnemi książąt Opolskich prośbami nie dał się zmiękczyć i przebłagać. Zaczém i Bonifacy IX papież, wyrozumiawszy ten stały z strony króla opór, nie przywrócił już Jana Kropidło na utraconą stolicę, ale Mikołaja Kurowskiego biskupa Poznańskiego, który od lat siedmiu rządził kościołem Poznańskim, a za którym wstawiał się Władysław król Polski, z Poznańskiego przeniósł na Włocławskie biskupstwo. Na stolicy zaś Poznańskiej, za sprawą tegoż króla Władysława, dnia siedmnastego Kwietnia osadził Wojciecha Jastrzębca z Lubnicy, scholastyka Krakowskiego, szlachcica herbu Jastrzębiec.

Rok Pański 1399.
Witołd książę Litewski, zebrawszy z Polaków, Litwinów i innych ludów chrzesciańskich wojsko, gdy wbrew radom króla Władysława i oznajmionemu przez królową widzeniu z Kijowa ruszył przeciw Tatarom, a potém ujrzał wojska Edygi, wodza Temerlina chana Tatarskiego, wielce szczęśliwego wojownika, znacznie przewyższające jego siły, za radą Spytka z Melsztyna postanowił układać się o pokój. A lubo Edyga nie byłby go (jak się zdawało) odrzucił, gdy jednakże niektórzy z Polaków, a zwłaszcza Paweł Szczukowski, obwiniali Spytka o tchórzostwo, stoczono bitwę z nieprzyjacielem, w której chrześcianie porażeni poszli w rozsypkę, Witołd z Szczukowskim ratowali się ucieczką, a Spytek poległ na placu.

Alexander, inaczej Witołd, wielki książę Litewski, któremu w tym roku Władysław król Polski odkazał wielkie księstwo Litew-