Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom III.djvu/510

Gdy Jadwiga królowa została brzemienną, król Władysław zaprasza papieża Bonifacego i innych królów i książąt na chrzciny. Papież przysyła za siebie z listem Apostolskim Wojciecha Jastrzębca obranego biskupem Poznańskim, aby nowonarodzonego ochrzcił i dał mu imie papieskie Bonifacego.

 Władysław król Polski widząc, że Jadwiga dostojna jego małżonka była brzemienną, uradowany wielce, rozpisał listy do Bonifacego IX papieża i niektórych królów i książąt chrześciańskich z oznajmieniem tej radosnej dla siebie nowiny, a na chrzciny mającego za łaską Bożą narodzić się dziecięcia pozapraszał ich przez wyprawionych umyślnie posłów. Gdy i w królestwie całém rozeszła się wieść o błogosławionym stanie królowej, radość powszechna ogarnęła serca Polaków, cieszących się, że z jej łona królestwo otrzyma dziedzicznego następcę, mającego spełnić obecne i przyszłe jego szczęście. Zaczém Bonifacy IX papież, czyniąc zadość życzeniu króla, zesłał w imieniu swojém na dopełnienie chrzestnego obrzędu Wojciecha Jastrzębca z Lubnicy, scholastyka Krakowskiego, z zupełném od siebie upoważnieniem, zaleciwszy przytém, aby nowo narodzonemu dziecięciu nadał na chrzcie imię jego, do płci zastosowane. Toż samo uczynili także inni zaproszeni królowie i książęta. Na co wydane było z osobna breve rzeczonego papieża Bonifacyusza w następującej osnowie:
 „Bonifacy biskup, sługa sług Bożych. Najmilszemu w Chrystusie Synowi Władysławowi, dostojnemu królowi Polskiemu, pozdrowienie i Apostolskie błogosławieństwo. Do Twej królewskiej Miłości, który jesteś obrońcą i szermierzem wiary, a naszej mocy najdzielniejszém ramieniem, ślemy wyznanie słusznej a szczególniejszej przychylności ku tobie, jako i Najmilszej w Chrystusie Córce naszej, Jadwidze, królowej Polskiej, twojej dostojnej małżonce. O której gdyśmy z wielką serca pociechą dowiedzieli się od ciebie, że w żywocie swoim (za co niechaj będzie Bogu cześć i chwała) płód żywy poczęła, wznieśliśmy do Twórcy wszelakiego stworzenia z głębokości serc naszych najgorętsze prośby i modły, które przy ofiarach świętych ustawicznie powtarzamy, aby Twojej i Jej królewskiej Miłości pobłogosławić raczył szczęśliwém użyczeniem potomstwa; a za łaską swoją, na chwałę tegoż Wszechmocnego Pana, na pomnożenie prawej wiary chrześciańskiej, i pożytek naszej Oblubienicy kościoła świętego, ku rozszerzeniu nareszcie sławy imienia twojego, a królestw i państw twoich pomyślności, zesłać raczył z twojego i twej małżonki ciała potomków królewskich, Boga się bojących, a nas i następców naszych biskupów Rzymskich, prawnie na tej Stolicy kościoła zasiadających, niemniej jak kościoły i sługi ołtarza dla miłości Boga mających we czci i poważaniu, którzyby rzeczone królestwo i wszyst-