z tobą żadnych związków i umów nie zawierał, a zawarte dawniej porzucił. A jeżeli wszedł z tobą w przymierze rzeczony Pan mój, Alexander Witołd, wielki książę Litewski, wiedz, że to nie z własnej uczynił chęci, ale z namowy i woli Pana swego, Władysława króla Polskiego. Zachował atoli święcie Pan mój, książę Alexander Witołd, to wzajemne przymierze, i dotrzymał przysięgi, którą się zobowiązał, że do ziem, królestw i państw twoich nigdy orężem nie posięgnie. Ale nie odpowiedziałeś, Mił. Królu, jego przychylności; gwałcąc bowiem i sojusz zawarty i przysięgę, wyrokiem twym niesprawiedliwym usiłowałeś wyzuć go z krajów ojca jego i dziada. Zaczém oznajmia ci i zapowiada, że nie chce dłużej trwać w przymierzu i związkach przyjaźni, którą ty pierwszy zerwałeś; ale owszem i tobie i każdemu innemu, któryby jego kraje zagarniać usiłował, najsroższym stawi się nieprzyjacielem, nie wątpiąc, że i każdy z jego następców podobnym tchnąć będzie duchem, i przy pomocy Bożej wszystkich najezdców Litwy groźnie odpierać. Jakoż przeze mnie posła swego wypowiada ci wszelaką przyjaźń i przymierze, i zawarte zrywa z tobą związki; z przyjaciela i sprzymierzeńca ogłasza cię swoim przeciwnikiem i wrogiem, gdy pierwszy przyjaźń i sojusze wzajemne stargałeś.“
Zygmunt król Rzymski i Węgierski, po wysłuchaniu poselstwa króla i książęcia, wielce rozbolał w sercu, że w obecności tylu poważnych osób tak wielkie wyrzucano mu bezprawia, zkąd ciężka na niego spaśdź miała ohyda i sromota między ludźmi. Zawziął się zatém na posłów króla i książęcia, i postanowił, bez względu na prawa narodów, obydwóch kazać utopić; ale przecież ludzie uczciwi, którym zwierzył się był tajemnicy swego gniewu, odwiedli go swoją radą od wykonania tak bezbożnego zamiaru. Obawiał się i elektorów cesarstwa i książąt Niemieckich pod ów czas w Wrocławiu obecnych, aby czyn tak okrutny, w ich oczach popełniony, tém większej na niego nie ściągnął hańby.
We Środę, dnia ostatniego Stycznia, gdy rzeczeni posłowie Zbigniew z Oleśnicy i Mikołaj Cebulka naglili na Zygmunta króla Rzymskiego o odpowiedź, wyznaczono do tego miejsce w kościele N. Maryi Panny na Piasku, i dzień piątkowy w święto Oczyszczenia tejże N. Panny. A gdy dzień ten nadszedł, po długiej z swymi panami naradzie król Zygmunt oświadczył przez Fryderyka margrabię Brandeburskiego: „że wyśle do króla Polskiego osobnych posłów, przez których da odpowiedź
