Jakoż na wszystkie poselstwa, a zwłaszcza to, którém Zygmunt król uskarżał się na Władysława króla Polskiego o niedostawienie mu przyrzeczonych posiłków, odpowiadał zwykle Władysław, że nie mógł stanowczej dać odpowiedzi bez poradzenia się brata swego Witołda; czém sobie wiele ujmował, Witołdowi zaś przydawał znaczenia. Powiadano, że król Zygmunt, mąż roztropny i przebiegły, na radzie tajemnej tak się raz odezwał: „Widzę, że Władysław król Polski człowiekiem jest szczerym i prostodusznym, a wszystkie jego sprawy zależą od książęcia Witołda: tego zatém trzeba mi sobie ująć, abym za jego wpływem króla pokonał i w swoje wprzągł jarzmo, a potém robił co zechcę.“ Nie dbając przeto o przyjaźń i o stosunki z królem Władysławem, zwrócił się wyłącznie do książęcia Witołda, a przez poselstwa, wiele kroć pod ów czas wysyłane, tego dokazał, że za sprawą i namową Witołda postanowiono na dzień uroczysty Trzech Królów zjazd w Łucku, na który obadwaj królowie wraz z książęciem Witołdem przybyć mieli. Z Niepołomic udał się król Władysław zwyczajnemi drogami do Litwy, gdzie aż do świąt Narodzenia Pańskiego ciągle przebywał, zezwoliwszy niebacznie, za radą samego tylko Witołda, na pomieniony zjazd Łucki, naznaczony na święto Trzech Królów. Zawiadomił przeto prałatów i panów Polskich o umówionym zjeździe, i nakazał, aby nań wcześnie przybyć nie omieszkali.
Janusz książę Mazowiecki zakończył życie dnia .... miesiąca Listopada i w kościele kolegiackim Warszawskim, który sam był z parafialnego na kollegiatę zamienił i pewnemi opatrzył dochodami, pochowany został. Mąż między książętami swego czasu przodkujący rozumem i powagą.
Wymierzając wszystkim słuszność i sprawiedliwość, podniósł znacznie wewnętrzny stan swego kraju; a rządy jego tak były umiarkowane, że je na wzór innym wystawiano.
Fryderyk margrabia Misnii, zebrawszy z swoich i obcych rycerzy znaczne wojsko, wyprawił się zbrojno do Czech, i ruszył przeciw Czechom odszczepieńcom, którzy miasto Bruck (Bruk) po Czesku Most, do jego państwa należące, w ciężkiém trzymali oblężeniu; pragnął bowiem z zapałem, aby chwała znakomitego w obliczu Boga i ludzi zwycięztwa, o które wielu
