dwory, wsie, z wszystkiemi z nich użytkami i przychodami, i w tych samych granicach i zakresach, jak je niegdy świętej pamięci Alexander wielki książę posiadał, a to trwale, bez odwołania i bez zmiany. A gdyby między poddanymi królestwa Polskiego i wielkiego księstwa Litewskiego z powodu tychże granic, lub z innych przyczyn, wyniknęły jakie spory, tak jako się były za życia rzeczonego książęcia wydarzyły, obie strony mają się odwołać do oryginalnych pism i dowodów, które wzajemnie sobie okażą, i na zasadzie zawartego w nich opisu spory i wątpliwości załatwią. My zaś przyrzekamy i obowiązujemy się Króla Jego Miłość uważać i szanować jako swego pana i starszego brata. Chcąc przytém Jego Królewskiej Miłości, koronie i obywatelom królestwa Polskiego zapewnić naszą wierność i należną przychylność, obiecujemy, przyrzekamy i zaprzysięgamy, temuż Władysławowi królowi Polskiemu, dostojnym jego synom Władysławowi i Kazimierzowi, koronie i obywatelom królestwa Polskiego, sumiennie i uczciwie, bez żadnych wybiegów i podstępów, pod przysięgą którąśmy uroczyście wykonali, z wierną zawsze służyć pomocą. Po zejściu zaś naszém, wielkie księstwo Litewskie, i należące do niego ziemie, wraz z Rusią i wszystkiemi posiadłościami, obecnie dzierżonemi, lub które przez nas w przyszłości nabyte być mogą, do tegoż Władysława króla, jego dostojnych synów Władysława i Kazimierza, jako też ich następców, i do korony królestwa Polskiego, prawem dziedziczném powrócić winny, jak to zeznano i zastrzeżono sporządzonym ku temu poprzednio aktem piśmiennym, który uważamy jakoby w treści swojej tu zamieszczony. Wyłączamy wszelako dziedzictwa nasze ojczyste, jako to Troki i inne własności do tejże ojcowizny należące, które po śmierci naszej na syna naszego Michała książęcia albo innych prawych synów, jeżeli ich mieć będziemy, spadać mają. Atoli z rzeczonych dziedzictw książę Michał i inni synowie temuż królowi, jego synom i następcom, i koronie królestwa Polskiego, wiecznemi czasy, tak jak inni książęta Litwy i Rusi, wielkimi książętami zwani, a obustronnie wybierani, obowiązani będą wierność, podległość i posłuszeństwo. Jeżeliby zaś zeszli ze świata bezpotomnie, na ów czas pomienione dziedzictwa ojczyste dostaną się spadkiem temuż królowi, synom i następcom jego, koronie i królestwu Polskiemu. Prócz tego, zeznajemy niniejszém pismem, że ziemia Podolska wraz z wszystkiemi miastami, zamkami, miasteczkami, wsiami i powiatami, jak z dawna należała i należy, tak na zawsze i wieczyście należeć powinna do królestwa Polskiego. Zaczém ani my, ani następcy nasi, ani obywatele wielkiego księstwa, nigdy o tęż ziemię królestwa i korony żadnemi środki i pod żadnym pozorem nagabać nie będziemy. Nadto, ponieważ w czasie zawierania tych między nami układów, zamek Olesko, z którego na królestwo i jego mieszkańców czę-
Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom IV.djvu/460
Ta strona została przepisana.