Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom IV.djvu/462

woli i zezwolenia rzeczonego króla lub jego następców, i królestwa Polskiego. To zaś wszystko, co się wyżej powiedziało, tak w powszechności jako i w szczególności, aby tém większą miało moc i trwałość, my Maciej Wileński, Jędrzej Łucki, biskupi; Alexander Iwon Władymirowicz, Siemion Iwanowicz, Fedor Korybutowicz, książęta; Hosak kasztelan Wileński; Michał inaczej Kenzgal starosta Żmudzki; Jan inaczej Jawnus wojewoda Trocki; Zimwiekraterszczyc Rumpold marszałek, Petrasz Montygerdrowicz, Gastold Szedybor, Radziwił Ościkowicz (Hostikowicz), Emdigidi Jurga, Naczucz Gimbilowicz, Olechno Dowojnowicz, Szak Dnagal, chorążowie; Goillin Nadogowicz; prałaci, książęta, bojary i szlachta ziem Litwy i Rusi, świadomo, z zlecenia, zezwolenia i uchwały wszystkich braci, przyjacioł, krewnych, bojarów i szlachty, przyrzekamy sumiennie, bez żadnej zdrady i podstępu, i pod obowiązkiem przysięgi na wizerunku Krzyża Świętego, że pomieniony Zygmunt wielki książę Litewski, nasz Pan Miłościwy, zachowa, przestrzegać będzie i wypełni, i my z nim także zachowamy i wypełnimy, owszem rzeczonego książęcia i jego następców, panów naszych, skłonimy i zobowiążemy, aby wypełnił wiernie i statecznie, co wyżej powiedziano: a to na mocy niniejszego pisma, które naszemi, tudzież prałatów, książąt, bojarów i szlachty pieczęciami opatrzyliśmy. Sporządzono i wydano w Grodnie, we Środę, w dzień Św. Jadwigi. Roku Pańskiego tysiącznego czterechsetnego trzydziestego „drugiego.“
 Akt poświadczający, że miasto Horodło należy do królestwa Polskiego:
 „W imię Pańskie, Amen. Na wieczną rzeczy pamiątkę. Aby sprawy w biegu czasu dokonane nie ginęły za czasem, dowcipna przezorność ludzka zwykła je pismem utrwalać i uwieczniać. Przeto my Zygmunt z łaski Bożej wielki książę Litewski, Ruski, i t. d. zeznajemy niniejszém i oświadczamy, że miasto Horodło z obwodem, nad rzeką Bugiem leżące, ze wszystkiemi wsiami, pograniczami, a zwłaszcza przynależnościami, tak jako wzdłuż i wszerz od dawna do korony Polskiej należało i dotąd należy, równie i potém i na wieczne czasy do tejże korony ma należeć. Jakoż my Zygmunt, wielki książę Litewski, przyrzekamy niniejszém i zaręczamy, że o pomienione miasto, wraz z wszystkiemi jego przynależytościami, Najjaśniejszemu Władysławowi królowi Polskiemu i Koronie bynajmniej upominać się, ani pod żadnym względem i pozorem niepokoić ich nie będziemy. Co poświadczamy niniejszém pismem, które opatrzyliśmy pieczęcią naszą w obecności prałatów, książąt i panów niżej wyrażonych, jako to, Wielebnych w Chrystusie Ojców i panów, Macieja Wileńskie-