Władysław król z bratem swoim książęciem Kazimierzem i całym dworem królewskim, jak zwykle przemieszkiwał w Krakowie, tak i święta Narodzenia Pańskiego w tej stolicy obchodził; poczém udał się do Sandomierza, gdzie przez cały post zabawiwszy, znowu na święta Wielkanocne wrócił do Krakowa. W Niedzielę czwartą postu odprawiono w Wiślicy zjazd ziemi Krakowskiej, celem osadzenia województwa Sandomierskiego, z powodu zejścia Jana z Tarnowa, nowym wojewodą. Były podzielone głosy na różne stronnictwa, a każde popierało swojego; nareszcie większością głosów wybrany został wojewodą Sandomierskim Jan z Czyżowa kasztelan Sandomierski. Aby zaś obecnie i na potém usunąć wszelkie trudności w rozdawaniu urzędów i dostojeństw, uchwalono, iżby każdy z kolei na najbliższe miejsce wstępował. Zaczém na kasztelanią Sandomierską postąpił kasztelan Lubliniecki Dobiesław z Oleśnicy, na Lubelską kasztelan Wojnicki Domarat z Kobylan, na Wojnicką Jan z Tęczyna kasztelan Biecki. Ostatnią zaś kasztelanią Biecką otrzymał zgodnemi głosy Klemens Wątrobka z Strzelec. W taki sposób rozdawane były wszystkie dostojeństwa koronne w czasie małoletności króla, dla uniknienia wszelkiego współubiegania się i zazdrości.
