dzięki? Kto nie zdumieje się nad tą szczodrotą miłosierdzia Bożego? czyjeż serce, chociażby żelazném było, nie wzruszy się tak wielką Pana niebios dobrocią? Jest-to zaprawdę dzieło samego Boga, bo nie słaba i ułomna siła ludzka dokonała takiej sprawy: dlatego przyjąć je należy z głęboką czcią i uwielbieniem Najwyższego Pana. Tobie cześć, tobie chwała, tobie dzięka, Chryste źródło miłosierdzia! który jedyną tylko oblubienicę twoję kościoł katolicki raczyłeś umiłować, i pokoleniu naszemu cuda miłości twojej pokazałeś, aby je wszyscy sławili i opowiadali. Albowiem wielkie uczynił Pan miłosierdzie nad nami; oczyma własnemi ujrzeliśmy te dziwy, które wielu przed nami tak bardzo pragnęli oglądać, a nie widzieli. Jakoż zgromadzeni wyznawcy Łacińskiego i Greckiego kościoła na tym świętym soborze ekumenicznym usilnych dołożyli starań, aby między innemi i ów przedmiot wiary o Boskiém pochodzeniu Ducha Ś. z należytą rozwagą i bacznością został roztrząśniony.“
Władysław król Polski wyjechawszy wraz z książęciem Kazimierzem z Krakowa, celem udania się do Węgier, po kilku noclegach po drodze w Wieliczce, Niepołomicach i Bochni, przybył do Sącza, dokąd już Jego Królewską Miłość poprzedziła matka jego królowa Zofia i Zbigniew biskup Krakowski, i oczekiwali na jego szczęśliwe przybycie. A gdy król stanął w Sączu, nadjechał zarazem Bolesław książę Mazowiecki i wielu panów ze wszystkich stron Polski, z którymi uchwalił różne rozporządzenia ściągające się do utrzymania wewnętrznej kraju spokojności. Tu także Janowi z Czyżowa kasztelanowi Krakowskiemu nadał starostwo Krakowskie, złożywszy z niego Jana Pileckiego; a nadto, tegoż Jana z Czyżowa w ziemi Krakowskiej i Ruskiej, a Wojciecha z Mała wojewodę Łęczyckiego w Wielkiej Polsce, wielkorządcami mianował; starostwo zaś Wielkopolskie nadał Czesławowi z Kurozwęk kasztelanowi Wiślickiemu, usunąwszy z niego Stanisława z Ostroroga; podobnież ziemię Podolską i zamek Kamieniec powierzył Teodorykowi Buczackiemu, oddaliwszy Piotra Polaka. Tu ułożył wyjazd brata swojego Kazimierza do Litwy, i wyznaczył z nim w podróż kilku wojewodów i panów, a mianowicie Jana z Czyżowa kasztelana i starostę Krakowskiego, Dobiesława z Oleśnicy wojewodę, Jana Głowacza z Oleśnicy kasztelana, Dzierżka z Rytwian starostę Sandomierskiego, Jana z Szczekocin staro-
