Gdy jednakże niektórzy z powodu przybycia do nas posłów cesarza Tureckiego Amurata zdają się powątpiewać o ziszczeniu swoich życzeń, a razem o szczerej naszej chęci wypełnienia uchwały w Budzie zapadłej i poprzysiężonej, przeto dla usunienia takowej wątpliwości, podejrzenia lub obawy, mianowicie zaś, aby Najprzewielebniejsi w Chrystusie ojcowie, Franciszek kardynał Wenecki i podkanclerzy, oraz wyżej wspomniony Julian, wielki jałmużnik świętego kościoła Rzymskiego, kardynał i legat Stolicy Apostolskiej, i Wielmożni dowódzcy floty Oświeconego książęcia Burgundzkiego i doży Weneckiego, tém lepiej o szczerości naszych chęci i niezachwianej mocy naszego postanowienia, a tém samém o wypełnieniu wzwyż pomienionej uchwały i przyrzeczeń naszych mogli być przekonani i upewnieni, za zgodą i przyzwoleniem obecnych przy nas prałatów i panów, tak tych, którzy z wojskiem naszém zamierzyli dzielić wyprawę, jako i innych w królestwie pozostać mających, słowem naszém królewskiém, i sumieniem prawego wyznawcy wiary chrześciańskiej, w której chrzest święty przyjąwszy spodziewamy się dostąpić życia wiecznego, na tej świętej Ewangelii, przed pomienionym ojcem kardynałem Ś. Anioła, legatem Stolicy, przyrzekamy i obiecujemy, ślubujemy i poprzysięgamy Najświętszej Trójcy, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, oraz Najchwalebniejszej Pannie Maryi Bogarodzicy, wszystkim Aniołom i Świętym Pańskim, szczególniej zaś Błogosławionym królom Stefanowi i Władysławowi, patronom korony Węgierskiej, rzeczoną uchwałę i zobowiązanie się nasze dać uiścić i wypełnić, i po dniu pierwszym Września roku przyszłego zbrojno wyruszyć, a następnie Dunajcem pod Orsową (Orschowa) lub innemi brody wojsko nasze na drugi brzeg tej rzeki przeprawić i wojnę popierać bez przerwy. Wkroczywszy zaś do ziemi przez Turków opanowanej, bez wybiegania się zdradą, podstępem lub jakimkolwiek pozorem, udamy się w pochodzie do Romanii i Grecyi, tudzież innych nadmorskich posiadłości Turcyi. Wszystko, ile tylko sił nam stanie, czynić będziemy, aby w ciągu tegoż roku Turków z krajów chrześciańskich za morze wypędzić, nie zważając na żadne układy, rokowania i warunki rozejmów zawartych lub zawrzeć się mających z cesarzem Tureckim lub działającemi w jego imieniu posłami i pełnomocnikami, w jakiémkolwiek brzmieniu wyrazów, chociażby te przysięgą były lub być miały stwierdzone. Takowe owszem układy, bez żadnego wyłączenia, niniejszém przyrzeczeniem, ślubem i przysięgą wyraźnie i stanowczo uchylamy, znosimy i za nieważne ogłaszamy, tak iż nigdy, pod żadnym pozorem i barwą, obecne przyrzeczenie nasze, zobowiązanie się i przysięga nadwerężone, złamane, cofnięte, ani spóźnione być nie mogą i nie powinny. Ku czemu na świadectwo rozkazaliśmy akt niniejszy w dwóch jednobrzmiących pismach sporządzić, i zawieszeniem naszej pieczęci, której
Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom IV.djvu/668
Ta strona została przepisana.