Władysław jak o swoję upominał.“ Na tenże zjazd przybył Mikołaj Chrząstowski, wracający z Pragi od króla Czeskiego, z oświadczeniem: „że na żądanie króla da mu tenże Władysław przez własnych posłów odpowiedź.“ Gdy rzeczony Władysław przebywał w Pradze, zajechał tam pod ów czas Albert, brat Fryderyka, z wybraną drużyną Krzyżaków, i w imieniu mistrza i zakonu Pruskiego poddał ziemie Pruskie w hołd królowi Czeskiemu, użalając się gorzko na szlachtę i mieszkańców miast Pruskich, że przeciw swoim panom zuchwały podnieśli rokosz, i wydarli im przemocą ich zamki i ziemie. Przedstawiał, że między dwoma narodami, Polskim i Niemieckim, zapalił się ogień wiecznych i zawziętych sporów, gdy Polacy usiłowali przywłaszczyć sobie Prusy, w których od wieków płynęła krew Niemiecka, a wszyscy książęta, hrabiowie i szlachta, doznawszy najsroższych przeciwności i nieszczęść, dopiero od przyjścia zakonu Krzyżackiego poczęli wracać do dawnej a nawet pomyślniejszej doli. Niektórzy nadto z panów Czeskich poddawali Chrząstowskiemu, aby król Polski za pięć kroć sto tysięcy czerwonych złotych, których tyleż dawano królowi Czeskiemu, odstąpił prawa do Prus, a przyjął je w wieczystą lenność, z obowiązkiem płacenia królestwu rocznej daniny dziesięciu tysięcy złotych. Książętom Mazowieckim, Władysławowi i Bolesławowi, którzy upominali się o swoje ziemie przez Litwinów zabrane, nie dano także żądanej odpowiedzi: z żalem przeto i większém jeszcze zmartwieniem opuścili zjazd Łęczycki, lubo obadwaj do popierania sprawy Pruskiej obiecywali pomoc osobistą i zbrojne posiłki, gdyby król Kazimierz chciał im był wymierzyć sprawiedliwość, i przyrzekł powrócić ziemie przez Litwinów opanowane.
Z Łęczycy wyruszył król do Prus w licznym poczcie rycerstwa i młodzieży zbrojnej. Towarzyszyli mu nadto Jan Włocławski i Andrzej Poznański, biskupi, Jan z Tęczyna Krakowski, Łukasz z Górki Poznański, Stanisław z Ostroroga Kaliski, Piotr z Oporowa Włocławski, Mikołaj Szarlejski Brzeski, wojewodowie, Piotr z Szamotuł Poznański, Piotr z Gaja Kaliski, kasztelani, Jan z Koniecpola kanclerz, Piotr ze Szczekocin podkanclerzy królestwa, i wielu innych urzędników korony. Tak mnogi zaś z sobą miał zastęp król Kazimierz, że w nim liczono dwanaście najcelniejszych chorągwi, z których sześć poprzedzało króla, a sześć w tyle postępowało. Z wielką
