okazywał łatwość; przyczém oraz oddawał się namiętnie czytaniu greckich i rzymskich klassyków, zwłaszcza dziejopisów. Po powrocie do kraju zaciągnął się do szeregów wojska austryackiego i w r. 1778 jako podporucznik jazdy odbył krótką wojenną wyprawę, wytoczoną wtedy z powodu sporu o sukcesyją tronu bawarskiego. Po zawarciu pokoju, dogadzając wrodzonéj chęci podróżowania, zwiedził w roku 1778 i 1779 Włochy, Sycyliją i Maltę, zkąd, zostawszy kawalerem maltańskim, udał się zarazem do Tunis na północném wybrzeżu Afryki. Roku 1783 zupełne już wziąwszy uwolnienie z wojska, wszedł w związki małżeńskie z słynną z swéj piękności Juliją księżniczką Lubomirską, marszałkówną koronną[1]. Zaraz w następnym 1784 roku puścił się Jan hr. Potocki morzem Czar-
- ↑ Julija z książąt Lubomirskich hrabina Potocka umarła d. 26 sierpnia 1794; pochowana na zamku w Krakowie. Po jéj śmierci pojął Jan hr. Potocki około roku 1799 w małżeństwo Konstancyją hrabiankę Potocką, córkę Szczęsnego, osobę cnót znakomitych, która żyje w Rogalinie, będąc teraz udową po nieodżałowanéj pamięci Edwardzie hrabi Raczyńskim.
