Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/124

nego. Tak ładnie i wesoło. Ale nietylko gramofony, bo harmonje, skrzypce, flety — wszystko do grania. Dalej — rowery.
 Na prawo — bielizna, czapki, ubrania. Tam jest ananasowe i nadziewane, a tu znów — trwałe. W drugim rzędzie wszystko jest gorące.
 — Gorąca kiełbasa! Gorące pasztety! Gorące parówki.
 Dalej rozmaite loterje. Można ciągnąć numery, kręcić koło na stoliku z fantami. A fanty — to figurki różne, wazoniki, ozdoby — błyszczą się, pociągają — fanty bez wyjątku cenne.
 — Kto płaci, nie traci.
 Jest specjalne miejsce na kwiaty: osobno sztuczne z bibułki i osobno prawdziwe.
 Ciekawe jest także miejsce, gdzie sprzedaje się gołębie, króliki, psy, — nawet lisy i ptaki śpiewające w klatkach.
 Znów ktoś sprzedaje i zachwala klej do szkła i porcelany, albo metal do lutowania.
 — W domu można naprawić miskę, kubeł, każdy sprzęt nad gazem, świecą, lampą, w każdym ogniu.
 Tu niedaleko pokazywał się sztukmistrz, który łykał pięć żywych żab i potem je z powrotem wyjmował z ust. Inny przebijał się sztyletem. Jeszcze inny gryzł gorące żelazo i kładł się na desce, nabijanej gwoździami.
 — Amerykański miód na kaszel i zaziębienia.
 — Każdy przedmiot do wyboru tylko dwa centy.