Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/159

 — Nasza kooperatywa śpi, — powiedział jeden na posiedzeniu siódmego oddziału.
 Wspomnienie o siódmym oddziele jeszcze bardziej uspokoiło wszystkich. Fil krzyknął:
 — Niech żyje trzeci oddział!
 Ale to nie przeszkodziło. Przeciwnie.
 Zaczęli radzić, czy kooperatywa ma dawać bez pieniędzy, czy nie.
 — A co robić, jak kto akurat nie ma?
 — A w sklepie musi mieć.
 Więc kooperatywa będzie wydawała, ale trzeba na drugi dzień przynieść. A kto się spóźni, albo nie odda, ten już nic nigdy na kredyt nie dostanie.
 No, dobrze. A teraz, co kupić?
 Pani prosiła, żeby nie kupować bez jej wiedzy. Na podarunki gwiazdkowe pani się zgodziła, bo już było zapóźno, kiedy Dżek kupił; ale w kooperatywie szkolnej powinno być tylko, co potrzebne do szkoły.
 — Co pani szkodzi? — odzywa się Harry.
 — A jak my chcemy? To przecie nasze pieniądze.
 — A jak pani nie pozwoli w szafie trzymać, co wtedy zrobimy? — pyta się Dżek.
 Dżek sam nie jest zadowolony, że nie wolno, ale nic nie mówi. Niech wszyscy poproszą, to pani zobaczy, że wszyscy.
 — Bo jabym kupił futball.
 — A ja łyżwy.
 — Wszystko chcą tylko dla siebie, — powiedziała jedna z dziewczynek.