Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/187

 — Czujesz zapach? — pyta się Fil.
 — Bo co?
 — To ze stajni, od koni. Wszystkie konie w cyrku arabskie: mają cienkie nogi, długie szyje i są bardzo mądre.
 Woźny tymczasem zaprowadził ich do kasjera. Dżek otworzył tekę, chciał pokazać papiery kooperatywy, ale kasjer nie ma czasu.
 — Szkoła musi napisać list. Najlepiej niech przyjdzie ktoś starszy. Bo są przedstawienia wieczorne i popołudniowe.
 — A ile kosztuje bilet?
 — Najtańszy dziesięć centów.
 Tyle akurat zapłacił Harry.
 — No, ale rozmawialiśmy z kasjerem.
 — I trzeba napisać list.
 — Wiesz, — mówi Fil, — wyślemy sami. Morris wymaluje klatkę ze zwierzętami, Nelly napisze, a wszyscy podpiszą. Musimy zwierzęta zobaczyć. Czy wiesz, gdzie Morris mieszka?
 Poszli do Morrisa, kupili arkusz czystego papieru, Morris raz jeszcze obejrzał na ogłoszeniowym słupie afisz cyrkowy i powiedział, że nie wie, czy potrafi. Ale na jutro obiecał przynieść. Potem poszli do Harry, żeby napisał list. A Harry napisał:
 »Szanowny Panie!
 Byłem w cyrku i bardzo mi się podobały dzikie zwierzęta. I opowiedziałem w szkole. I wszyscy chcemy zobaczyć dzikie zwierzęta«.
 Długo myśleli, co dalej. Ale Dżek wymyślił:
 »Więc bardzo prosimy, bo mamy kooperaty-