Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/19

 — Właściciel sklepu zbankrutował.
 Bo kto ma sklep, musi wszystko kupować. Kupuje odrazu dużo, a potem po troszku z zarobkiem sprzedaje. Ale nie ma tyle pieniędzy, żeby odrazu zapłacić, boby mu zbrakło. Więc mówi, że później zapłaci, jak już trochę sprzeda. Ale musi w porę zapłacić, bo jak nie, to mu wszystko zabiorą: nawet stoły, szafy, krzesła, nawet to, co jego.
 — No, rozumiesz teraz?
 Dżek nie wszystko rozumiał, a Kaczor się niecierpliwił:
 — Och, jakiś ty głupi.
 Dżek nie myślał dawniej, skąd się biorą te całe skrzynie, wory i pudła. No rozumie się, że musi kupować. Ale jeżeli sprzedawał, więc miał już pieniądze; więc dlaczego nie płaci i czeka, aż mu wszystko zabiorą?
 Dżek siedzi na schodku i gryzie jabłko, a Kaczor stoi i co powie parę słów, okręca się na pięcie i — znów:
 — Och, jakiś ty głupi.
 Aż nawet pytać się nieprzyjemnie.
 — Chcesz, pokażę ci na jabłku, co znaczy zbankrutować. No, daj jabłko. No i patrz.
 Ugryzł.
 — Widzisz. Tyś mi dał jabłko. Rozumiesz? To jest twoje jabłko?
 — No moje.
 — I tyś mi je dał. No, nie?
 Ugryzł drugi raz.
 — Widzisz, już jest tylko kawałek. Chcesz odebrać?