Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/196

prosi, jak inni, tylko stoi. Musi być dumny, i przykro mu żebrać na starość.
 Fanny oddawała śniadanie, ale Ella jest jej przyjaciółką i mówi, że Fanny i tak często głowa boli, a jak odda śniadanie, to ją zupełnie już boli. Fanny się rozgniewała i mówi:
 — Czego się do mnie wtrącasz? Co to ciebie odchodzi?
 — Obchodzi mnie. Niech mu Pennell daje, a nie ty.
 — Nie pozwolisz?
 — Nie pozwolę: pójdę do twojej matki, albo powiem pani. Poco pani ma na ciebie krzyczeć, że cię głowa boli?
 Bo Fanny oddała śniadanie, a pani na czwartej lekcji gniewała się, że Fanny nie uważa i że jest — śpiącą królewną. Nawet jej potem Allan dokuczał, łaził za nią przez chyba tydzień i ciągle tylko, gdzie się ruszyła:
 — Śpiąca królewna.
 Fanny pokłóciła się z Ellą.
 Fanny mówi:
 — Nieprawda.
 Ella mówi:
 — Sama mi przecież powiedziałaś.
 Fanny mówi:
 — Już nigdy w życiu nic nie powiem.
 Ella mówi:
 — Jak sobie chcesz. A śniadania nie będziesz oddawała, bo potem jesteś głodna.
 Fanny mówi: