Strona:Janusz Korczak - Bankructwo małego Dżeka.djvu/88

 — Napewno pozwoli. Wiesz co powiedziała o tobie kierownikowi?
 — No co?
 — Że jesteś »szczególny chłopak«. Daj pyska, brachu, ty jesteś szczególny, a ja mam ruchliwy umysł.
 — Co znaczy: szczególny chłopak? — zapytał się Dżek.
 — Choroba tam ich wie. Ja ci mówię, że się z nią kierownik ożeni.
 — Dlaczego?
 — Już ja się na tem znam. Jak wychodzili, to ją trącił czy coś i powiedział: Pardon.
 — Więc co?
 — Jak kawaler z panną zaczynają: pardon i merci, to się napewno ożenią.
 — A co znaczy merci?
 — Merci, to po francusku: dziękuję.
 Dżek przypomniał sobie, że tak właśnie powiedziała pani, kiedy kierownik podał w kancelarji palto. — Jak ten Fil wszystko wie — tylko szkoda, że taki łobuz.
 — Ach, Fil, żebyś ty był spokojniejszy.
 — A co ja robię?
 — No, pomyśl tylko, czy można o pani mówić: »choroba ich wie«.
 — Głupi. Przecież nie na panią tak powiedziałem, tylko wogóle.
 — I mówisz, że pani się ożeni z kierownikiem?
 — No i co w tem złego? Wezmą się pod rączkę i będą sobie chodzili.