Strona:Janusz Korczak - Dziecko salonu.djvu/252

 Pasażerka zapomniała w dorożce parasol. Grosik zrobił z niego prezent żonie:
 — Będziesz miała na święta.
 Ignac dostał w skórę, bo rzadko chodził do ochrony i pani mu nie dała ubranka na gwiazdkę.
 Chłopcy gromadami chodzą oglądać wystawy sklepowe. Znają wszystkie składy zabawek w mieście:
 — A ty widziałeś tego pajaca, co się rusza?
 — Żeby ojciec wiedział, jaki ja okręt widziałem.
 — A w jednej cukierni jest choinka.
 — A ja widziałem takie śliczne, że już nie wiem, ale nie wiem, co to jest.
 Rodzice słuchają z zajęciem, dzieciaki się cieszą. Ani im w głowie nie postanie myśl, że mogliby mieć takie cuda.
 A starsi zastawiają się, zapożyczają, kupują, — robią zapasy wódki, bo w święta monopol zamknięty.
 Sklep monopolowy w oblężeniu. Godzinę czekać wypada.
 Przebiorę się za dziadka Mikołaja i będę obchodził izby z prezentami dla dzieci.
 Kossowski wie, kim jestem — powiedziałem mu. — Dzielny człowiek! — Cudów dokazał: za trzydzieści rubli nakupił moc wielką piłek, pierników, owoców, lalek, obrazków, krzyżyków — biegał ze mną po Ordynackiej, po Se-