Strona:Janusz Korczak - Dziecko salonu.djvu/29

toby nie istniały wcale na świecie glicerynowe mydła.
 — ...Te mydła glicerynowe dają ci jeść i pić; mydła glicerynowe ciebie wychowały — rozumiesz?!...
 — Mydła wychowały mnie widocznie źle, kiedy ojciec jest ze mnie niezadowolony.
 Atmosfera ciężka, jak paka mydeł.
 — Tak dalej nie będzie!
 — I ja tego pragnę...
 — Chciałeś być doktorem, pozwoliłem ci być doktorem; chciałeś być nagle filozofem, pozwoliłem ci być filozofem; chciałeś być zagranicznym chemikiem, wysłałem cię dokąd chciałeś. Ale jeżeli chcesz być nieukiem i błaznem, to bądź sobie bez mojej pomocy.
 — Ja właśnie nie chcę być błaznem.
 — Ale nim jesteś!
 — Ależ zapewniam ojca, że ojciec się myli. Doprawdy, ojciec się myli...
 La bonne papa trzasnęła drzwiami i wyszła.

 Ojciec przemawiał do rozumu, matka — do serca.
 — Swojem postępowaniem zabijasz ojca.
 Nie odpowiadam.
 — Czy ty naprawdę straciłeś dla nas zupełnie serce? Cośmy ci złego zrobili? Miałeś wszystko, czegoś chciał. Przecież niczego ci nie brakowało.