Strona:Janusz Korczak - Dziecko salonu.djvu/329

 „Pogrzeb ofiary...
 — A no widzisz
 „... odbył się we czwartek wieczorem. Aresztowani, Jan i obie siostry, osadzeni w więzieniu łódzkiem. Podczas konwojowania Agnieszki tłum kobiet z Widzewa, ustawiwszy się na szosie, sypał gradem kamieni na zbrodniarkę, którą byłyby zakamienowały, gdyby nie obrona policji“.
 — I poco to to było za przeproszeniem bronić? Żyło to to jak bydlę, toby i zdechło jak bydlę.
 — A kiedy musieli bronić, bo jeszcze sądu nie było.
 — I naco to sąd? — Świństwo — i tyle. Chociaż i z tej małej nicby dobrego nie wyrosło.
 — No cicho już: niech pan Jan dalej czyta.
 — Już skończyłem.
 — Bo mnie znowu mówił jeden felczer, że zbrodniarza można odrazu poznać, bo oni mają specjalną głowę i uszy od urodzenia.
 — Żeby mi tam felczer sto razy mówił, to ja powiem swoje: że draństwo jest draństwem — i tyle — co tam uszy.?
 — Ale nie: co tu się spierać? Może i mają: kto ich tam wie.
 — Idź ty: ja teraz ciebie huknę w pysk, a jak cię zabiję, to mi inne uszy urosną. — Żeby jeszcze oczy, no to inna rzecz...
 A gazeta przechodzi z rąk do rąk, — z za-