Strona:Janusz Korczak - Feralny tydzień.djvu/19

małe — postawił tylko trójkę z minusem: przecież mógł czystą postawić.
 — Widzisz? — pokazuje sąsiadowi.
 Sąsiad powitał odkrycie życzliwym uśmiechem.
 — A ty ile?
 — Trzy plus.
 Zaczęli porównywać błędy.
 — Ciszej, — upomina nauczyciel.
 I zaczyna się poprawianie dyktanda, dziesiątki prawideł, powtarzanych dziesiątki, mało — setki razy. — Stasio patrzy na trójkę z minusem i nie myśli o niczem: jego system nerwowy wyczerpał się do dna. Siedzi bezmyślnie i nawet się nie cieszy.
 — Przemyski!
 Stasio wstaje.
 — Dlaczego? — pyta nauczyciel.
 Stasio patrzy błagalnie na kolegów.
 — Priewoschodnaja stiepień, — brzęczą ze wszystkich stron klasy.
 — Priewoschodnaja stiepień, — powtarza Stasio.
 — Co priewoschodnaja stiepień? — pyta nauczyciel, biorąc za pióro.
 — Jat’ — podpowiada klasa zbyt głośno.
 — Jat’ — powtarza Stasio.