Strona:Janusz Korczak - Feralny tydzień.djvu/50

który już skończył drobne wiadomości w kurjerku.
 — Nie, to ja sama wiedziałam.
 Do pokoju wchodzi Ludwika.
 — Stasiu, pani powiedziała, żeby Stasio grał... Niech Stasio rzuci kurjera, bo tam nic mądrego niema dla Stasia.
 — Jak Ludwika nie umie czytać, to Ludwika nie wie, czy mądre, czy głupie.
 — Nie umiem, bo mnie nie uczyli, — mówi Ludwika.
 I Stasio żałuje, że jej tak powiedział. — Ludwika opowiadała im raz, kiedy mamy nie było, — jak ją biła macocha, jak ją potem chciała wydać zamąż za starego, jak ona z domu uciekła, — i Stasio dał sobie słowo, że będzie dla niej dobry; nawet ją zaczął uczyć liter. — Ale poco z nim zaczyna zawsze?
 I teraz chciał powiedzieć, żeby usiadła, to jej przeczyta zbrodnię na Woli, potem Ludwika opowiedziałaby także zbrodnię, — i takby się zaczął wieczór przyjemny. — Ale dwie dwójki, — kurator.
 — Niech Stasio odda kurjera.
 — Niech Ludwika puści, bo podrę.
 — To niech Stasio puści.