Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/106

 — Jestem.
 — Kancelarya?
 — Jest, — owinięta w gazetę, żeby się nie pobrudziła, nawet nie zgnieciona, bo na wiórku ułożona starannie.
 — Doskonale. Imiona żołnierzy, pułkowniku?
 — Szymczak, Kletke, Pyrzak mały, Śniatała, Tyszkiewicz, Królikowski, Maciejewski, Dydek, Krzysztofik, Kwas.
 — Żadnych skarg niema?
 — Skarg niema, jest prośba. Pyrzak pragnie być w parze z Królikowskim, bo to jego kuzyn.
 — Dobrze, niech zmienią pary.
 — Druga para: Pyrzak i Królikowski, trzecia: Tyszkiewicz i Śniatała — wydaje zlecenie Suchta.
 — Jaką zajmuje pułk czwarty pozycyę?
 — Prawy kopiec pierwszego fortu.
 — Jakie jest wasze zadanie?
 — Nie dać obejść pierwszego fortu od tyłu.
 — Oto wasz sztandar pułkowniku Suchta. — Wzorowo, pułkowniku. — Niech żyje pułk czwarty i wódz jego, Suchta!
 — Vivat! Vivat! Vivat!
 Aleksander Suchta ma łzy w oczach, ale łzy takie, łzy dumy i zadowolenia, nie przynoszą ujmy honorowi wodza.
 Pułk piąty prowadzi Robak, — siostra będzie śledziła losy brata zdala. Pułk szósty prowadzi jednooki Michalski, pułk siódmy Kreciński.
 Do Krecińskiego po wojnie pisali rodzice z domu:
 „Cieszy nas bardzo, że zostałeś pułkownikiem. Teraz pewnie nie będziesz już latał z chłopakami po podwórku“.
 Widocznie pułkownik Kreciński trochę za mało siadywał w Warszawie przy książce, za wiele na dworze; taka już widać żołnierska natura...