Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/167

 — Prawda: ma włosy, ale noga się jej urwała.
 — W zimie chwaliła się Helenka, że będzie u nich ładna choinka.
 — Chwalić to się nie chwaliła, ale mówiła, że będzie choinka.
 — I herbatę raz wylała.
 — A tak, jak byli goście.
 — Być bardzo może, bo na dłoni obok linii o wylanej herbacie jest dużo małych linijek, to pewnie są goście.
 Wszyscy chcą zobaczyć linijki, które oznaczają gości i wszyscy chcą, żeby im wróżyć.
 Zosi powiedział pan, że pracowita, że mamie pomaga w gospodarstwie, a Geni, że lubi się kłócić.
 Dziewczynki patrzą na pana z szacunkiem i strachem, ale chłopcy nie wierzą jeszcze.
 — Eee, pan tak tylko trajluje. No to niech pan mnie powie.
 — Dobrze. Widzisz ten znak? To znaczy, że byłeś z wizytą. A ta linia znaczy, że się biłeś z chłopakiem.
 — Ooo, każdy był z wizytą i bił się z chłopakiem. A niech pan powie, ile ja mam braci?
 — Dwóch masz braci.
 — Nieprawda, bo trzech.
 — Ale jeden mały, to się nie liczy.
 — Nie zgadł pan, bo wszyscy duzi.
 Teraz musiał się pan przyznać, że tylko trajlował, boć każdy choć raz pokłócił się, przewrócił, herbatę wylał, albo zbił podstawkę, — i zgadnąć wcale nie sztuka.
 — A skąd pan poznał, że lubię się kłócić?
 — Bo masz rude włosy, Geniu. Niemądre dzieci dokuczają ci, ty im odpowiadasz, stąd kłótnie.