Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/61

 Wysłana swego czasu do Jana misya dyplomatyczna otrzymała życzliwe przyzwolenie, jakkolwiek w niedość uroczystej wyrażone formie:
 — A bawta się tam, tylko żebyśta mi wody nie puszczali; i koła nie ruszajta, bo was powyganiam.
 Akt ten aczkolwiek nie uwieczniony papierem i podpisami, potwierdził prawa Dajnowskiego i Wiktorowskiego. I szła zabawa.
 — Patrz, moja łódka bale przewozi.
 — A moja łódka, łódkę uradzi.
 — Eee, twoja łódka bokiem idzie.
 — Bo ją wiatr tak pcha.
 — Patrz, a moja sama skręca.
 — A teraz jedna łódka drugą pcha.
 — Te, odejdziesz ty tam od koła, czy nie?
 Teraz już można być spokojnym o kierat.
 — Patrz, co piasku nakładłem, i nie tonie.
 — Bo łódka musi mieć balast.
 — Te, czego patyki wrzucasz, — idź sobie.
 Admirałowie czuwają.
 — A mój okręt jedzie do Ameryki.
 — Moja idzie do brzegu, bo się wody nabrało.
 Potem wielką burzę zrobili i ratowali zagrożone okręty.
 Morze Pompowe wymaga dużego nakładu pracy, zanim stanie się dostatecznie bezpieczne i zdatne do żeglugi.
 Nasamprzód wymierzono głębokość i powierzchnię dna zbadano. Powsadzano patyki tam gdzie jest mielizna lub podwodne skały. Skały które bardzo przeszkadzały w żegludze, usunięto lub przeniesiono w mniej ważne miejsca. Niektóre mielizny też należało usunąć. Przystąpiono do budowy latarni morskiej.