Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/62

 Starszy inżynier, Bednarski z B., zaczął kopać kanał.
 — Daj spokój z kanałem, bo woda wyleci.
 Kanał jest dość ryzykownem przedsięwzięciem, bo zagraża wodzie Pompowego morza; ale nad kanałem można zrobić most i okręty mogłyby przepływać pod mostem.
 — A na moście zrobi się kolej.
 — A masz scyzoryk?
 — Józkowi pożyczyłem i zgubił.
 Zaczęto poszukiwać wspólnika do budowy kolei patykowej na moście, wiodącym przez kanał morza Pompowego, i wspólnik ze scyzorykiem się znalazł.
 Wspólnik nietylko wniósł scyzoryk, ale szereg znakomitych pomysłów.
 — Trzeba zrobić zatokę, port, przystań.
 — Rozumie się, że trzeba.
 Ktoś chce solniczkę puścić na morze, aby też pływała.
 — Odejdź ofiaro, solniczkę puszcza na morze.
 Znaleziono skorupkę od jajka. Dobrze, przyda się.
 — Może ją podrobić i będziemy wozili?
 — Eee, szkoda psuć: do wożenia mamy piasek i kijki.
 Słusznie: skorupka od jajka winna odegrać poważniejszą rolę.
 — Wisz, puść ją tak sobie, niech pływa, niech tymczasem oznacza, gdzie woda głęboka. A potem się już pomyśli co z nią zrobić.
 Tak czy inaczej, skorupka od jajka została włączona do inwentarza morza Pompowego. Co wymyślili admirałowie, do czego później służyła, — nie umiem powiedzieć, nie znam dalszych jej losów.