Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/74

 — Umiesz dawać szczupaki?
 — Owa, wielka sztuka.
 — Sztuka nie sztuka, a jak dasz szczupaka na brzuch, to ci pęknie wątroba i umrzesz.
 Dają szczupaki niskie z brzega i wysokie z baryery łazienki. Dają nurki krótkie i długie, płytkie i głębokie.
 — Ja, żeby mi nie przeszkadzali, tobym już pół łazienki przepłynął...
 Rozmowy na temat kąpieli nigdy się nie wyczerpią.
 Jak się kto pływać nauczył?
 — Mnie raz piłka wpadła do wody, ale nie moja, tylko chłopaka. Kazał sobie zapłacić dwadzieścia groszy — nawet niewarta była. Taka złość mnie wzięła, że myślę: albo się utopię, albo ją wyratuję. — Włażę do wody, ale tak się boję, że strach.
 — No i co?
 — A no nic: wyratowałem piłkę i pływać się nauczyłem.
 — Ale troszkę już umiałeś? — badają przezorniejsi.
 — No, troszkę to umiałem.
 Drugiego znów chłopcy wrzucili do wody w łazience w Warszawie — zaczął się grzebać byle jak, wody się tak nachlapał, że potem godzinę w nosie go kręciło. Ale już potem pływał...
 Kiedy się kto topił i jak go wyratowano?
 — Ja raz się kąpałem na otwartej Wiśle. A jeden pan pływał na stojąco i udawał, że gruntuje. Puściłem się — i buch w dziurę. A on mię za łeb i do góry.
 — A mnie ratunkowy raz wyłowił.
 — Najgorszy jest kurcz w wodzie.
 — E-e, wir jeszcze gorszy.
 Starają się przekonać panów, że właściwie człowiek nie