Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/81

 — Bo niedojrzałe, — mówi rycerski chłopiec: dojrzałe i słodkie pozjadał, a mała Nelka, — co ona się tam zna?
 I tacy dobroczyńcy bywają, przysłowie mówi o nich: „naści nieboże, co mi wleźć nie może...“
 Z grzybów żółte kurki są w ogólnej pogardzie.
 — Dla kurków nie warto się schylać.
 Ale, że jest ich dużo, szkoda zostawić, więc zbierają je chłopcy na prezent, albo później zamieni całą czapkę kurków na jednego maślaka.
 Najniebezpieczniejszy z trujących grzybów jest szatan, bo do prawdziwca podobny.
 — A wisz, jak prawdziwca od szatana odróżnić?
 — Bo szatan gorzki.
 — Widzisz go: będzie dopiero gryzł. Szatan ma czerwony ogonek, a łeb jak czekolada.
 — Jak czekolada?
 I zaraz Jasiek przypomina sobie śmieszną historyę.
 — Raz mama kupiła czarne pachnące mydło, a mały brat myślał, że to czekolada i ugryzł, a potem pluł, tak się krzywił i pluł, pluł...
 Śmieją się do rozpuku z Jaśkowego brata:
 — To ci fujara dopiero.
 Na długie gawędy jednak czasu niema. Wszyscy chodzą pochyleni z głowami ku ziemi; co najwyżej mijając się pytają:
 — Dużo masz, pokaż. — O, to koźlarz.
 — Koźlarz to prawie tak jak prawdziwiec.
 — Ale on pewnie robaczywy?
 — Tylko go nie łam.
 Starszy Frankowski znalazł maślaka, Ździsiek Waliszew-