Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/86

 Jeszcze by też: mało się strachu najadł, gdy wczoraj zginął w lesie.
 — Proszę pana, a jak dwóch jednego grzyba razem zobaczy, to kto go ma wziąć? — pragnie ktoś rozstrzygnąć zawiłe prawne pytanie.
 — A Bednarski to taki oszust. Znalazłem prawdziwca, on powiedział, że to szatan; jak ja rzuciłem, to on wziął i potem się śmiał, poco rzucałem.
 — A ja Piechowicza chcę podać do sądu, bo on się rzuca grzybami w oko.
 Jeszcze i jeszcze powraca ktoś ze spóźnionych.
 — Wszyscy są?
 — Wszyscy.
 Ruszamy przez las. W drodze Zofiówka z Wilhelmówką walczy na szyszki.
 — Proszę pani, chłopcy szyszkami rzucają.
 — Proszę pana, dziewczyny szyszkami rzucają.
 Koło polanki rozchodzimy się.
 — Proszę pana, już nie chcę Bednarskiego podać do sądu, bo on mi dał za grzyb łódkę z kory.
 — A ja Piechowiczowi przebaczyłem.
 — Że się grzybem ciska w oko?
 — Że się grzybem ciska w oko.
 — Tem lepiej.