Strona:Janusz Korczak - JKD - Internat. Kolonje letnie.djvu/27

 Kaprys despotyczny i nieświadomość władzy, nieuczciwość administracji, zła wola i niesumienność towarzysza pracy. — Dodaj: prostactwo służby, awantura z praczką o zarzucone jakoby przez ciebie prześcieradło, z kucharką o przydymione mleko, ze stróżem o zadeptane schody.
 Jeśli wychowawca znajdzie szczęśliwsze warunki pracy, tem lepiej. — Jeśli takie właśnie, niech się nie dziwi, nie oburza, — tylko rozumnie obliczy siły i energję — na dłuższą metę, niż pierwszych kilka miesięcy.

 13. Internat z lotu ptaka.
 Gwar, ruch, młodość, wesele.
 Takie miłe państewko naiwnych małych ludzi.
 Tyle dzieci, a tak czysto.
 Harmonia uniformu odzieży, rytm śpiewu chóralnego.
 Hasło, — milkną wszystkie. Modlitwa, — zasiadają do stołów. — Ani bójek, ani sprzeczek.
 Przemknie miła buzia, migną uśmiechnięte oczy. Takie mizerne jedno — biedactwo.
 Wychowawca łagodny, spokojny. — Przybiegło któreś z zapytaniem, — odpowiedział. Komuś zdala żartobliwie palcem pogroził, — zrozumiano i posłuchano. — Gromadka najwierniejszych otacza was zwartem kołem.
 — Czy wam tu dobrze?
 — Dobrze.
 — Czy kochacie pana?