Strona:Janusz Korczak - JKD - Internat. Kolonje letnie.djvu/62

sypialni chłopców, gdy już zasypiali, i uderzając w takt o poręcz łóżka, donośnym głosem mówiłem:
 — Znów kradzież. To się musi skończyć. Szkoda pracy na wychowywanie złodziei...
 Tęż samą, dość długą przemowę, powtórzyłem w sypialni dziewczynek.
 Nazajutrz taką rozmowę prowadzili chłopcy z dziewczętami:
 — I u was też krzyczał?
 — A jakże.
 — Mówił, że wszystkie wyrzuci?
 — Mówił.
 — I bił pięścią w łóżko?
 — Bił z całej siły.
 — A w czyje łóżko, bo u nas — w Maniusi.
 Ilekroć występowałem ze zbiorowemi oskarżeniami, zasmucałem najpoczciwsze i rozdrażniałem wszystkie, ośmieszałem się w oczach krytycznych: „to nic, niech się trochę pozłości, — to zdrowo“.

 44. Czy wychowawca nie rozumie, że znaczna część kar jest niesprawiedliwa?
 Bójka.
 — On mnie pierwszy uderzył. — Bo on się ze mną drażnił... Wziął i nie chciał oddać. — Ja tylko tak żartowałem... Przeszkodził zamazał. — To nie ja, on mnie pchnął.
 I ukarałeś bądź obu (dlaczego?), bądź star-