Strona:Janusz Korczak - Kajtuś czarodziej.djvu/112

 Bo Kajtuś na zakończenie — jeszcze jeden czar wykonał.
 — Niech drzewa staną do góry nogami.
 Drgnęły drzewa odwieczne — duma i ozdoba parku — podskoczyły, wywinęły młynka i stanęły, ale gałęźmi w dół, korzeniami w górę.
 Już tak się uwziął, żeby był ostateczny bałagan.
 I był.
 Tak już jest na świecie.
 Wystarczy, by czarodziej wydał parę rozkazów, — zaraz ludzie nie wiedzą, na którym są świecie.
 Wystarczy, by czarodziej żartem coś przekręcił, — zaraz ludzie się martwią i myślą, że koniec świata.
 — Ot, głupi naród.
 Kajtuś wstał z ławki. Już dość ma tego dobrego.
 — Niech będzie porządek.
 A sam idzie do domu.
 Dosyć tej zabawy.

 Gazeciarze sprzedają nadzwyczajny dodatek gazet.
 Drą się, jak opętani.
 — Zamach na bankierów. Nadzwyczajny dodatek.
 — Dodatek nadzwyczajny. — Bomba w restauracji.
 — Aresztowanie bandy szpiegów. — Tajemniczy samochód.