Strona:Janusz Korczak - Kajtuś czarodziej.djvu/113

 Ludzie kupują. Zbierają się grupy.
 Stoją na ulicy. Czytają.
 Kupują wszyscy, więc i Kajtuś kupił.
 Czyta:
 Niby opisane są czary Kajtusia, ale przekręcone, że ledwo można zrozumieć.
 Pisze gazeta:
 „Policji udało się zlikwidować bandę szpiegów, która planowała zamach na naszych gości. — Wrogie siły nie chcą, by Polska otrzymała pożyczkę na inwestycje“.
 Kie licho: zlikwidować i inwestycje? — Co to za goście?
 Czyta dalej:
 „Ukazał się nieznany typ samolotu. Gdy policja chciała sprawdzić dokumenty podejrzanych pasażerów, samochód wzbił się w górę i poszybował w kierunku zachodniej granicy“.
 Dalej:
 „Plan porwania bankierów został udaremniony“.
 — To znaczy, że się nie udał.
 „Zamachowcy postanowili wysadzić w powietrze restaurację, gdzie miał się odbyć bankiet“.
 — To pewnie znaczy: obiad.
 „Maszyna piekielna wybuchła przedwcześnie i wyrzuciła w powietrze...
 — Co za maszyna? — dziwi się Kajtuś.
 Dalej dowiedział się, że wezwano straż ogniową, która pozdejmowała z sufitu... „wyrzuconych siłą wybuchu“ kelnerów.