Strona:Janusz Korczak - Kajtuś czarodziej.djvu/149

ale teraz już nie. — Są wróżki i znachorzy; jedni leczą, drudzy sztuki pokazują, duchy wywołują, — różne zioła sprzedają. — Nikt im nie przeszkadza.
 Każą sobie płacić, a Kajtuś za darmo. Będzie, jak rycerz, jak Napierski, jak dobry książę. — Właśnie tak:
 — Dobry książe.
 Tak będą go nazywali.
 Ale nie trzeba się spieszyć. — Dopiero później kiedyś wyzna tajemnicę.
 Ot, będzie niespodzianka dla rodziców i całej Warszawy.
 Ukaże im się w kurtce myśliwskiej, albo w płaszczu królewskim, — może skaut, strzelec — na białym koniu, albo pierwszy raz autem albo w samolocie.
 Nie wie jeszcze. — Nie trzeba się spieszyć.
 — Dobry książe.
 Może znajdzie sposób, żeby i babcia ożyła. — Że raz się nie udało, to jeszcze nie dowód. — Był świeżo po chorobie; może źle się zabrał do rzeczy. — Tyle trudnych czarów mu się udało.
 — Trzeba zacząć teraz zupełnie nowe życie.

 Powiedział wtedy ojciec:
 — Chłopak ma charakter.
 To znaczy: silną wolę.
 Bardzo ważna jest silna wola: jeżeli postanowiłeś, to spełń, jeżeli zacząłeś, to skończ.
 Postanowił Kajtuś nie używać czarów na