Strona:Janusz Korczak - Kajtuś czarodziej.djvu/166

cholog. — Z Rzymu: geolog i prawnik. — Z Berlina: filozof i historyk.
 Niemiec zerwał się z krzesła i uderzył pięścią w stół.
 — Wykluczone! — Wy poślecie po czterech, a my Niemcy tylko jednego uczonego? — To niesłychane!
 Anglik wziął zgniecioną kartkę z rąk francuza, skrzywił się, bo była splamiona winem i sosem pomidorowym. — Zawstydził się francuz.
 — Przepraszam: zapisałem na rachunku restauracji.
 — Nie szkodzi. — Proszę oddać ołówek.
 Anglik przepisał wszystko do notesu.
 — Kto się zgadza, niech podniesie rękę do góry.
 — Nie zgadzam się. — mówi Niemiec.
 Wszyscy głosują, że tak właśnie dobrze. Tylko że w Genewie inaczej się mówi. Tam mówi się, że „delegat francuski osiągnął sukces“.
 Tak się u nich nazywa.

 Telegraf Ligi Narodów wysłał pięć depesz.
 Zaraz z Londynu i z Paryża wyruszyli uczeni aeroplanem, z Berlina samochodem; a z Rzymu ekspresem na drugie posiedzenie przybyli do Warszawy uczeni włoscy.
 Posiedzenia odbywały się w wielkiej tajemnicy w nocy, — w uniwersytecie na Krakowskiem Przedmieściu.
 Zebranie zagaił (zaczął) polski astronom.