Strona:Janusz Korczak - Kiedy znów będę mały.djvu/15

 Z krowami było tak samo. Raz myślę, że jedna wystarczy, raz — dwie.
 Więc jak mamy krowy, to już jest mleko, masło, ser. A kury naniosą jajek.
 Później będą ule. Pszczoły, miód. Mama namarynuje dla gości śliwek na całą zimę i nasmaży powideł.
 Będzie las. Pójdę do lasu na cały dzień. Wezmę wszystkiego na cały dzień, pójdę zbierać jagody, poziomki, a potem na grzyby. Nasuszy się grzybów — i będzie.
 Narąbię drzewa du-u-u-użo, na całą zimę. Żeby było ciepło.
 Studnię trzeba wykopać głęboką, aż do wody czystej, źródlanej.
 Ale różne rzeczy trzeba kupować: buty, ubranie. Ojciec będzie stary, nie może dużo zarabiać. Więc ja.
 Zaprzęgnę konia i zawiozę na targ owoce, jarzyny, wszystko, co niepotrzebne. A co potrzebne, przywiozę. Będę się targował i tanio kupię.
 Albo nałożę jabłek do koszów, pojadę do dalekich krajów okrętem. W ciepłych krajach są figi, daktyle, pomarańcze, więc im się znudziły. I kupią jabłka. A ja — ich owoce. Przywiozę papugę, małpkę i kanarka.
 Sam już nie wiem, czy wierzyłem w to wszystko. Ale przyjemnie było tak sobie w głowie układać.
 Czasem nawet wiedziałem, czy koń będzie gniady, czy kary. Bo naprzykład widzę jakiegoś konia i myślę: «o, takiego będę miał, jak urosnę». —