Strona:Janusz Korczak - Kiedy znów będę mały.djvu/173

 Więc Karol się pyta:
 — Dlaczego oni w Wilnie tak ciąąągną.
 — Nie wiem.
 — Bo chciałem się spytać tej Marychny, ale może jej będzie nieprzyjemnie.
 — Bo pewnie.
 — A włosy ma, jak cyganka.
 — Wcale nie: cyganki mają twarde włosy, a ona mięciutkie.
 — Skąd wiesz?
 — No, widać przecie.
 — A wuj Piotr mówił, że cygańskie.
 — Wuj Piotr tyle wie, co zje, — mówię ze złością.
 Ziewnął i przestał, a potem znów:
 — U nas niema żadnej takiej.
 A ja nic.
 Potem:
 — Klawa dziewczyna.
 A ja nic.
 — Ładnie śpiewa.
 Czekam, żeby się przewrócił na drugi bok, bo jak jestem gość, to mi nie wypada, że nie chcę z nim rozmawiać.
 Więc się pytam:
 — Odrobiłeś na jutro lekcje?
 — Ooo tam lekcje...
 I ziewnął i nareszcie mówi:
 — No, trzeba spać. A dlaczego się zgodziłeś zaraz iść? Może tam będzie co wesołego?
 — Co może być wesołego? Jeszcze się więcej tylko popiją.